Naar Miami Beach

Vanmorgen op tijd opgestaan met een zonnetje. Dat zag er heel wat beter uit in Key West dan gisteren.
Na het uitchecken op pad en de bedoeling was om naar Key Largo te gaan om te kijken of we daar konden snorkelen op een rif voor de kust. We hadden gelezen dat er in het John Pennekamp National Park snorkelexcursies werden gehouden en na de manatees wilden we nog weleens snorkelen en van de onderwaterpracht genieten.

De weg van Key West naar Key largo reden we nu natuurlijk in omgekeerde richting en dat was wel zo prettig want we konden lekker doorrijden. De andere kant op was een stuk drukker.
In Marathon, ongeveer halverwege, de reis onderbroken voor een ontbijt want dat hadden we nog niet gehad.

Het ontbijt haalden we bij een echt Amerikaans ontbijttentje zoals je dat in films ziet (zo stellen wij ons dat tenminste voor) en dat voornamelijk door truckers wordt bevolkt. Nu is het zaterdag dus het aantal truckers gering maar het tentje zat bijna vol. Met locals en toeristen. Zo te zien werd de tent gerund door twee zussen, beiden naar schatting 50+ en met een opvallend gemak. Lekker relaxed, uiterst vriendelijk en attent en ze serveerden ook een lekker ontbijt en heerlijke koffie.

Dat hield ons een tijdje van de weg en op de been.
Door na Key Largo. In eerste instantie dachten we nog dat we verkeerd zaten want toen we de inrit naar het National Park inreden, zagen we wel dat we toegang moesten betalen maar er stond helemaal niets over snorkelen. Omgekeerd omdat we dachten verkeerd te zitten maar een blik in de reisgids leerde dat we er toch in moesten. Dus weer omgedraaid, betaald en het park in.
Inderdaad zaten we goed. Er was een aardig strandje en een mooi bezoekerscentrum met een aquarium. En daarnaast een gebouw waarin de verhuurders van de kajaks en de organisatoren van de snorkel- en duiktochten huisden. Bij de mevrouw van de snorkeltochten was het verdacht rustig. Misschien omdat de tocht van 12 uur net vertrokken was (de volgende ging om kwart voor 2) of....
Op een bord achter de mevrouw stond dat de tochten vandaag, vanwege het weer, alleen geschikt waren voor sterke zwemmers en geoefende snorkelaars. Het eerste zijn we misschien nog wel maar het laatste zeker niet. Misschien toch een paar lesjes nemen als we weer thuis zijn?

Daarom zijn we maar naar het strand, dat ook op het park was, gegaan. Al zonnend zagen we wel een aantal mensen snorkelen in het afgezetten deel van het water voor het strand. Aan een gezin dat vlak bij ons lag en waarvan de man net uit het water kwam, vroegen we of het de moeite waard was. Hij had het wel leuk gevonden, wel veel wier en stenen maar ook vissen en bij een boei zelfs een paar kanonnen. Vast niet uit de 80jarige oorlog maar misschien toch de moeite waard. Daarom ben ik een snorkelset gaan huren: bril, snorkel (mocht je houden) en zwemvliezen. En zo hebben we allebei om beurten een tijdje gezwommen en gesnorkeld. De camera van Jordi bewees weer goede diensten.

Daarna door naar Miami en hoe dichter we bij de stad kwamen, hoe drukker het werd. Het was wel een prachtig aanblik op de stad. Wat een enorme gebouwen. En we kwamen vlak langs de nieuwe Marlins Arena, een futuristisch ogend stadion dat de thuishaven ins van de honkballers van de Miami Marlins. Maar eens kijken hoe we daar naar toe kunnen gaan.

De drukte resulteerde uiteindelijk in een lange file die pas oploste toen we Miami Beach in reden. Het hotel hadden we snel gevonden maar het verkeer eiste wel alle aandacht op. New York lijkt een gekkenhuis, Miami is het, zo is onze eerste indruk. De eerlijkheid gebiedt er wel bij te zeggen dat wij in New York niet zelf hebben gereden.

Na het inchecken de auto teruggebracht naar Hertz. Dat was even zoeken maar gevonden. Auto een parkeergarage ingereden (er stond een pijl voor) en op oek naar het kantoortje om de zaak af te handelen. Het was 10 voor half 5 en dus.... was het kantoor om 4 uur gesloten. Toen maar gebeld naar een nummer dat op de ruit stond. Veel gezoek en zo en nu blijken we de auto pas morgen te hoeven inleveren. Die hebben we dus mooi achtergelaten want morgen begint eerst om 10 uur onze Segway toer. En we hebben niet zo veel zin om ons te haasten en de auto hebben we verder eigenlijk niet meer nodig. Die staat daar goed. De vestiging van Hertz is niet ver van ons hotel, zo bleek, dus lekker teruggelopen. Het is hier gewoon weer superlekker weer. Ons hotel ligt op de hoek van Lincoln Road en dat is, vanaf het moment dat je bij Hertz Lincoln Road in loopt tot 100 meter van ons hotel een autovrije straat. En dan niet zomaar een straat maar een echte flaneerboulevard. Veel winkels, ook van grote merken en nog veel meer restaurants die in het midden allemaal hun terrassen hebben. Logisch ook dat je constant wordt gevraagd om toch vooral bij hun te komen eten. Happy hour lijkt hier wel de hele dag te duren.
Terug in het hotel eerst een lekkere douche genomen om het zeewater van vanmiddag er af te spoelen.

En uiteindelijk weer de straat op, op zoek naar een eetgelegenheid die ons beviel. Die vonden we bij een Italiaan. Heerlijk buiten gegeten en volop mensen kijken. Wat is dat toch een leuk tijdverdrijf.
Miami is ook een van de plaatsen in de VS (misschien wel een van de weinige) waar homo's niet met de nek worden aangekeken. En dat zie je ook terug in het straatbeeld. Niet extravagant of zo, maar je ziet het er wel aan af.

Bij de Italiaan erg lekker gegeten. Marja aan een lekker roseetje en ik aan de cola, omdat ik wat hoofdpijn had. Ik haal de schade wel weer een keer in.

En nu maar kijken of we kunnen slapen. Dit is duidelijk het minst rustige hotel van de hele reis. Niet dat we last hebben van de buren of zo maar op straat gaat het leven waarschijnlijk de hele nacht door (het is hier per slot van rekening ook zaterdagavond). Ach, geeft het ook, rusten we thuis wel uit.