Het paradijs op aarde?

Her begon vandaag wat haperend.
Hoewel we weer op tijd opgestaan waren en ons aan het ontbijt zetten, viel ineens de stroom uit. Volgens de ober de eerste keer dit seizoen en dat geloof ik graag want het overschakelen naar het eigen aggregaat verliep kennelijk niet zonder wat problemen.
Maar nadat het toch was gelukt, werd het ontbijt opgediend.
En dat gaf meteen problemen. Marja, die dacht dat ze een lekkere yoghurt met vruchten kreeg, kreeg een soort dikke pap (voor Tim, Lianne en Jeroen: een soort van Pekka-pap) en dat viel niet in goede aarde. Na drie happen kon ik mijn lekkere ontbijt (in ei gedoopt brood, dan gebakken en overgoten met suiker en siroop erbij, mmm) inleveren onder het motto van Marja: “Je bent getrouwd om elkaar te helpen”. Op mij kwam het meer over van “ je bent getrouwd om je op te offeren voor je echtgenote”. Maar ik ben de beroerdste niet dus heb mij de pap soldaat gemaakt. Zonder tegenzin, overigens, al was het niet mijn keuze. Het ergste is, dat nu ik dit schrijf en voorlees, ze er nog hard om kan lachen ook.

Daarna Tim en Noa nog even gesproken via Facetime, koffers gepakt en op naar Sunwapta Falls. Die lagen trouwens om de hoek dus de reis duurde ongeveer 1 minuut.
Een paar indrukwekkende watervallen, de upper fall (bovenin dus) en de lower fall (beneden aan).
De parkeerplaats lag naast de bovenste waterval maar naar de onderste moesten we een kwartiertje lopen.
Zeer de moeite waard. De kracht van het water is enorm, dat zie je toch iedere keer weer als je bij zo’n waterval staat. Zeker hier waar al dat water zich 2x door een kleine kloof moet persen.

Na ons bezoek op weg naar Jasper, een kleine 50 km rijden. Onderweg zijn we gestopt bij de Athabasca Falls, weer een waterval. Deze was groter en het was er eigenlijk maar eentje maar zeker zo indrukwekkend.
Opvallend hier: een paar banken bovenaan met daarop een bordje dat die geplaatst was ter nagedachtenis aan vooral jonge gasten die nog niet zo lang geleden van de rotsen zijn gegleden en in de kolkende waterval zijn omgekomen. Logisch dat ze dat niet overleefd hebben. Triest natuurlijk voor die gasten en de nabestaanden maar je moet toch wel oliekoekendom zijn om over een muur te stappen en je op de rotsen te wagen. Want die muren, hekken en waarschuwingsborden stonden er toen ook al, dat kan niet anders.

Daarna doorgereden naar Jasper. Eerst de auto maar even geparkeerd in het plaatsje. Dat is best aardig met veel restaurantjes. Bij een bakery lekkere koffie gedronken en een paar broodjes gekocht en door naar het hotel waar we de komende drie nachten blijven.
En dat gaan we met bijzonder veel genoegen doen. Het ligt aan een prachtig meer en omdat onze kamer nog niet klaar was, hebben we aan de rand van het meer genoten van het geweldige uitzicht. Lekker in de heerlijke zon, graadje of 26 dus wat ons betreft ziet het paradijs op aarde er ongeveer zo uit.

O ja, naast dit meer ligt er nog een en dat hebben ze naar onze lieve schoondochter vernoemd: Patricia Lake. Trouwens, in Jasper hebben ze ook nog een winkelstraat naar haar vernoemd, hoe toepasselijk.
Vanmiddag heerlijk op het balkon van onze ruime kamer gezeten, super lekker weer, niet te warm, heerlijk windje. Toen nog even terug naar Jasper om wat in te slaan voor op onze kamer en even langs de autoverhuurder om te vragen hoe we dat donderdagmorgen vroeg moeten regelen als we de huurauto moeten inleveren op een tijdstip waarop de verhuurder nog niet open is. Dat blijkt geen enkel probleem, twee deuren verder is een hotel en daar mogen we de sleutel achter laten. Auto aan de overkant parkeren en het station is 100 meter verder. Hoe makkelijk wil je het hebben.

Vanavond heerlijk gegeten in het restaurant van het hotel met een prachtig uitzicht op het meer. Lekkere fles wijn er bij dus wie doet ons wat.

En nu weer op de kamer, verslag schrijven (voor de mensen die denken dat het een opgave is na een lange dag: nee hoor, ik vind het ontzettend leuk om te doen) en lekker lezen.

Dan slapen en morgen weer een dag: een excursie naar de Jasper Skytram, een gondel die ons naar een van de hoogste bergen hier in de buurt brengt.
Hoe dat is, lezen jullie morgen.

Tot dan!