Bearwatch

Vanmorgen redelijk op tijd opgestaan en in het hotel ontbeten.
Heerlijk weer alleen de flinke hoeveelheid gebakken aardappels hebben we laten staan.

Toen besloten om een wandeling te maken die stond aangegeven op een van de kaartjes.
Het zijn allemaal niet van die lange wandelingen en dat spreekt vooral mij wel aan.
De Schooner Cove Trail is volgens de kaart 2 km enkele reis en dezelfde weg weer terug.

Op de parkeerplaats bleek dat we ook hier een kaart moesten kopen. Dat ging hier via de automaat en natuurlijk hebben we dat ook gedaan. Nu maar een kaart voor één dag en geen abonnement dat we later kunnen verhandelen.

Het pad was een grote verrassing. Niet zozeer omdat hij door een regenwoud ging maar omdat vrijwel het hele pad bestond uit een wandeling over verhoogd aangelegde vlonders, trappen en bruggetjes. We waren vroeg en kwamen slechts enkele wandelaars tegen die op de weg terug waren.
Bij het begin van de route stond op het informatiebord een waarschuwing. In dit gebied is het aantal wolven de laatste tijd toegenomen. Daarom een aantal tips wat te doen als je een wolf tegenkomt. Maak je groot, maak lawaai, loop langzaam achteruit weg van de wolf en als laatste tip: Als het tot een gevecht komt, vecht terug! Ja, het stond er echt.
Geen idee hoe groot de kans dan is dat je het wint van de wolf maar ik zou er geen cent om gaan verwedden.

Aan het eind van het pad kwamen we uit op Long Beach, een enorm zandstrand. Het was eb en vlak voor ons lag een eilandje. Daar kon je makkelijk naar toe lopen, door het water was het zeker niet meer dan 20 meter maar wij hebben onze schoenen, broeken en voeten toch maar droog gehouden.

Toen we heerlijk bij een picknicktafel in de zon zaten, streek er een zeearend neer op een van de toppen. Prachtig gezicht en met mijn telelens kon ik hem aardig dichtbij halen. Alleen jammer dat mijn geheugenkaart vol was en ik geen tweede bij me had.
Maar later op de dag kregen we een onverwachte herkansing.

Nadat we het pad weer hadden terug gewandeld, besloten we eens te gaan kijken op het vliegveld van Tofino, Long Beach. Dat stelde niet veel voor, een stationsgebouwtje en er stonden twee vliegtuigjes voor. Die hebben we allebei zien vertrekken maar toen was het vliegveld verder ook verlaten. We dachten er nog koffie te kunnen drinken maar de enige catering bestond uit een frisdrankautomaat. Die koffie ging vervolgens ook onze neus voorbij bij ons bezoekje aan de plaatselijke golfbaan. Daar bleek het restaurant dicht, de kleine golfshop was wel open maar van de baan hebben we ook niet veel meegekregen.

Poging 3 voor koffie ging vervolgens ook de mist in want even verderop richting Tofino is een plek met een kleine supermarkt en wat eettentjes maar waar je koffie kon krijgen, bleek onduidelijk. Dat werd dus uiteindelijk koffie op de kamer en gelukkig bleek het kamermeisje onze koffie extra aangevuld te hebben. Kennelijk in ruil voor het feit dat we hadden gezegd dat ze verder niets aan onze kamer hoefde te doen.

Tegen drie uur de auto gepakt en naar Tofino gereden voor onze bearwatch. Die ging over de binnenwateren dus overlevingspakken waren niet nodig. Ook de boot was vrij groot, plaats voor 40 personen en helemaal overdekt. Dat was ook wel lekker want de boot heeft twee enorme motoren en gaat als een flinke speedboot door het water. Maar op het moment dat het tijd wordt voor beren spotten gaat het met een slakkengangetje en gaan de grote ramen aan de zijkant omhoog zodat iedereen een prima uitzicht heeft. En dan kun je ook achterop staan.

De beren hadden vandaag niet veel zin. Volgens de dame die de informatie gaf, leven er op Vancouver Island zo’n 10.000 zwarte beren (die hier ook echt zwart zijn; in Alberta zijn ze bruin maar heten toch zwarte beer). Gelukkig voor ons lieten twee beren zich toch van hun beste kant zien dus de garantie van Jamie (dezelfde van ons hotel) dat je beren ziet, bleek juist. Anders krijg je trouwens een tegoedbon voor de volgende dag maar daar zouden wij niks aan hebben.

Overigens zaten ook de Nederlanders in de boot die we in Egmont tegenkwamen. Ook die gaan morgen naar Victoria. Benieuwd wanneer we ze weer tegenkomen want toen we na afloop in een restaurant zaten te eten, kwamen zij even later ook binnen. In ieder geval komen we ze op het vliegveld wel tegen.

Op de terugweg met de boot zijn we ook nog langs een zeehondenkolonie, compleet met jongen, gevaren. De hele familie lag uitgebreid te zonnen op een rots.

En vlak bij de haven zat weer een zeearend hoog in een boom. Fijn voor mij, nu hebben we hem toch op de foto.

Na terugkeer aan de vaste wal zijn we meteen de weg overgestoken en Shelters in gegaan. Een erg leuk en ook druk restaurant waar we heerlijk tonijn en biefstuk hebben gegeten (3x raden wie wat at).

Nu weer lekker op de kamer en morgen een lange autorit voor de boeg naar Victoria.
Tot aan Parksville dezelfde weg als die we gisteren hier naar toe hebben gereden. En daarna nog 150 kilometer verder. Daarmee vullen we het grootste deel van de dag wel.

En hoe dat ging, staat dus in ons volgende verslag.