Vancouver again
Blijf op de hoogte en volg Fred
20 Juni 2016 | Canada, Vancouver
Nadat we op tijd waren opgestaan (half 9 vind ik nog steeds op tijd) eerst een ommetje gemaakt.
Ondanks de weersvoorspellingen was het weer stralend weer en dat is het de hele dag gebleven, ook onderweg en ook in Vancouver.
Ee waren van plan om ons ontbijt te nuttigen in de oudste bakkerij van Victoria. Daarvoor hoefden we alleen maar de straat uit te lopen maar toen we er aankwamen, zat de tent tjokvol en stonden er al mensen buiten te wachten. Om kwart over 9 voor een ontbijtje! Dus maar lekker via een omweg naar de London Tube en daar aan de scrambled eggs met toast.
Bij de receptie vervolgens gevraagd of James om half 11 onze voiture kon komen voorrijden en zo geschiedde. Hoe decadent eigenlijk.
Koffers er in en op naar Swartz Bay, naar de veerboot. Dat was een kwestie van 300 meter rechtuit, dan linksaf en 25 kilometer rechtdoor maar Truus probeerde ons te misleiden, ondanks levensgrote borden. Die hebben we dus maar de mond gesnoerd en uitgezet.
Voordat we Victoria uit waren, hebben we wel een flink aantal verkeerslichten gezien. Maar evengoed waren we na een half uurtje bij de veerboot. Er stonden al een paar lange rijen maar met onze reservering stonden we alweer bijna vooraan. Even koffie gedronken en daarna, toen de oproep klonk, naar de auto. En als een van de eersten de boot op.
We hebben nu vier veerboten gehad en deze was verreweg de grootste, met twee autodekken. En waar we de eerste keer nog fanatiek het dek opzochten om toch vooral veel foto’s te maken, zegen we nu op een van de banken neer om te lezen. Wel zaten we aan de zijkant bij het raam en dus ontging het ons niet dat die grote boot zich een weg zocht tussen een wirwar van eilandjes en eilanden. Totdat na een uur de grote oversteek naar Tsawwassen en die duurde een half uur. Dus om goed half twee reden we weer, op weg naar Vancouver. Dat ging prima totdat Truus, die we bij het verlaten van de boot weer wakker hadden gemaakt, ons bij een splitsing in de steek liet. Te laat sorteerde ik voor en dus gingen we de verkeerde kant op, voor Truus zelfs dwars door de weilanden.
Nou was het ook wel een nieuwe weg maar hij lag er toch niet gisteren voor het eerst. Dus door naar de eerste afslag, daar gekeerd en de juiste weg gevonden. En even later wist ook Truus weer welke kant we op moesten. Tot aan Vancouver ging dat lekker vlot maar aan de rand aangekomen, reden we in de file. En zo’n 50 verkeerslichten later parkeerden we de auto bij het hotel, tegen drie uur. Dus bijna anderhalf uur over zo’n 35 km, maar wel met omrijden.
Bij de receptie werden we verwelkomd door dezelfde dame die ons een week geleden had uitgecheckt en ze herkende ons nog. Vroeg gelijk hoe onze week was geweest en wat voor weer we hadden gehad. Dat bleek in Vancouver namelijk slecht geweest te zijn, veel regen.
Nadat we de koffers op de kamer hadden gezet, gelijk maar weer naar buiten op weg naar onze vertrouwde bakker want we moesten nog lunchen. Daar was het behoorlijk druk maar we vonden nog een plekje. Ook op zondag zitten daar veel studenten, laptop en boeken voor zich. Maar de koffie en andere lekkernijen smaakten weer prima.
Zoals gezegd was het prima weer, zon en 22 graden. Dus tijd voor een flinke wandeling. Naar de haven en daar lag weer een schip van de Holland Amerika Lijn. De Zaandam dit keer. Ook lagen er nog twee andere cruiseschepen en aan de kade was het dan ook behoorlijk druk. Bij de plek van de watervliegtuigen op een bankje gaan zitten. Er was veel beweging van bootjes en watervliegtuigen dus we hebben ons niet verveeld. Zeker niet toen tegen vijf uur een van de cruiseschepen vertrok. Achteruit varend en toen met een grote boog naar de juiste koers. En even later vertrok ook de Zaandam. Mooi gezicht, die twee joekels achter elkaar aan, watervliegtuigen die er tussendoor starten en landen en dan nog andere bootjes waaronder twee grote vrachtschepen.
Lijkt me wel wat als ik gepensioneerd ben: verhuizen naar Vancouver en dan iedere dag op een bankje naar al dat leuks kijken. Hoewel…. Nee, toch maar niet.
Deed me overigens wel aan vroeger denken toen ik met mijn opa in Rotterdam iedere maandag naar de Maas ging om boten te kijken.
Uiteindelijk weer terug naar het hotel, even op de kamer gezeten en toen een eettent opgezocht. Dat was niet zo moeilijk want die hadden we vorige keer al gezien, 50 meter van het hotel. Daar was het erg leuk want op heel veel schermen werd de beslissende wedstrijd van de NBA (basketbal) uitgezonden. En er zaten zowel fans van de Cleveland Cavaliers als de Golden State Warriors. En dan is zo’n wedstrijd ineens veel leuker om naar te kijken dan thuis voor de buis. Zeker als ie ook nog eens bloedstollend spannend is tot het eind. Cleveland met vedette Lebron James won nipt, tot grote vreugde van de ene helft van de bezoekers en tot teleurstelling van de andere helft. En ons maakte het helemaal niks uit. Ik keek recht tegen twee tafeltjes aan waaraan twee mannen en een man en vrouw en heb genoten van hun reacties. Toen we weggingen heb ik ze bedankt en gezegd dat ik zo 10x meer genoten heb van de wedstrijd als wanneer ik hem in Nederland zou hebben gezien. En prompt mocht ik uitleggen waarom het Nederlands elftal niet aan het EK in Frankrijk meedoet. Mijn antwoord: “Bad coach” viel wel in de smaak, merkte ik.
Om het eten te laten zakken maar weer een lekkere wandeling gemaakt want het weer is nog steeds heerlijk.
Maar nu met koffie weer op de kamer, Marja leest en ik maak het verslag van onze laatste volle dag in Canada.
Morgen slapen we uit (of staan op tijd op), gaan voor het laatst de bakker met een bezoek vereren en zijn van plan om half 12 hier weg te rijden. Uurtje naar het vliegveld en de auto inleveren moet genoeg zijn en anders wordt het maar een half uurtje later. Ingecheckt zijn we al en de boardingpassen heb ik hier in het hotel net uitgedraaid.
Voor wie de vlucht wil volgen op nl.flightawrae.com: we vliegen met KLM en het vluchtnummer is KL0682. En anders dinsdagmorgen maar op teletekst kijken of we vertraging hebben.
Ons laatste verslag zetten we later wel op de site, heel misschien dinsdag nog (als de jetlag geen roet in het eten gooit) of anders woensdag.
Tot dan in Nederland.
Ondanks de weersvoorspellingen was het weer stralend weer en dat is het de hele dag gebleven, ook onderweg en ook in Vancouver.
Ee waren van plan om ons ontbijt te nuttigen in de oudste bakkerij van Victoria. Daarvoor hoefden we alleen maar de straat uit te lopen maar toen we er aankwamen, zat de tent tjokvol en stonden er al mensen buiten te wachten. Om kwart over 9 voor een ontbijtje! Dus maar lekker via een omweg naar de London Tube en daar aan de scrambled eggs met toast.
Bij de receptie vervolgens gevraagd of James om half 11 onze voiture kon komen voorrijden en zo geschiedde. Hoe decadent eigenlijk.
Koffers er in en op naar Swartz Bay, naar de veerboot. Dat was een kwestie van 300 meter rechtuit, dan linksaf en 25 kilometer rechtdoor maar Truus probeerde ons te misleiden, ondanks levensgrote borden. Die hebben we dus maar de mond gesnoerd en uitgezet.
Voordat we Victoria uit waren, hebben we wel een flink aantal verkeerslichten gezien. Maar evengoed waren we na een half uurtje bij de veerboot. Er stonden al een paar lange rijen maar met onze reservering stonden we alweer bijna vooraan. Even koffie gedronken en daarna, toen de oproep klonk, naar de auto. En als een van de eersten de boot op.
We hebben nu vier veerboten gehad en deze was verreweg de grootste, met twee autodekken. En waar we de eerste keer nog fanatiek het dek opzochten om toch vooral veel foto’s te maken, zegen we nu op een van de banken neer om te lezen. Wel zaten we aan de zijkant bij het raam en dus ontging het ons niet dat die grote boot zich een weg zocht tussen een wirwar van eilandjes en eilanden. Totdat na een uur de grote oversteek naar Tsawwassen en die duurde een half uur. Dus om goed half twee reden we weer, op weg naar Vancouver. Dat ging prima totdat Truus, die we bij het verlaten van de boot weer wakker hadden gemaakt, ons bij een splitsing in de steek liet. Te laat sorteerde ik voor en dus gingen we de verkeerde kant op, voor Truus zelfs dwars door de weilanden.
Nou was het ook wel een nieuwe weg maar hij lag er toch niet gisteren voor het eerst. Dus door naar de eerste afslag, daar gekeerd en de juiste weg gevonden. En even later wist ook Truus weer welke kant we op moesten. Tot aan Vancouver ging dat lekker vlot maar aan de rand aangekomen, reden we in de file. En zo’n 50 verkeerslichten later parkeerden we de auto bij het hotel, tegen drie uur. Dus bijna anderhalf uur over zo’n 35 km, maar wel met omrijden.
Bij de receptie werden we verwelkomd door dezelfde dame die ons een week geleden had uitgecheckt en ze herkende ons nog. Vroeg gelijk hoe onze week was geweest en wat voor weer we hadden gehad. Dat bleek in Vancouver namelijk slecht geweest te zijn, veel regen.
Nadat we de koffers op de kamer hadden gezet, gelijk maar weer naar buiten op weg naar onze vertrouwde bakker want we moesten nog lunchen. Daar was het behoorlijk druk maar we vonden nog een plekje. Ook op zondag zitten daar veel studenten, laptop en boeken voor zich. Maar de koffie en andere lekkernijen smaakten weer prima.
Zoals gezegd was het prima weer, zon en 22 graden. Dus tijd voor een flinke wandeling. Naar de haven en daar lag weer een schip van de Holland Amerika Lijn. De Zaandam dit keer. Ook lagen er nog twee andere cruiseschepen en aan de kade was het dan ook behoorlijk druk. Bij de plek van de watervliegtuigen op een bankje gaan zitten. Er was veel beweging van bootjes en watervliegtuigen dus we hebben ons niet verveeld. Zeker niet toen tegen vijf uur een van de cruiseschepen vertrok. Achteruit varend en toen met een grote boog naar de juiste koers. En even later vertrok ook de Zaandam. Mooi gezicht, die twee joekels achter elkaar aan, watervliegtuigen die er tussendoor starten en landen en dan nog andere bootjes waaronder twee grote vrachtschepen.
Lijkt me wel wat als ik gepensioneerd ben: verhuizen naar Vancouver en dan iedere dag op een bankje naar al dat leuks kijken. Hoewel…. Nee, toch maar niet.
Deed me overigens wel aan vroeger denken toen ik met mijn opa in Rotterdam iedere maandag naar de Maas ging om boten te kijken.
Uiteindelijk weer terug naar het hotel, even op de kamer gezeten en toen een eettent opgezocht. Dat was niet zo moeilijk want die hadden we vorige keer al gezien, 50 meter van het hotel. Daar was het erg leuk want op heel veel schermen werd de beslissende wedstrijd van de NBA (basketbal) uitgezonden. En er zaten zowel fans van de Cleveland Cavaliers als de Golden State Warriors. En dan is zo’n wedstrijd ineens veel leuker om naar te kijken dan thuis voor de buis. Zeker als ie ook nog eens bloedstollend spannend is tot het eind. Cleveland met vedette Lebron James won nipt, tot grote vreugde van de ene helft van de bezoekers en tot teleurstelling van de andere helft. En ons maakte het helemaal niks uit. Ik keek recht tegen twee tafeltjes aan waaraan twee mannen en een man en vrouw en heb genoten van hun reacties. Toen we weggingen heb ik ze bedankt en gezegd dat ik zo 10x meer genoten heb van de wedstrijd als wanneer ik hem in Nederland zou hebben gezien. En prompt mocht ik uitleggen waarom het Nederlands elftal niet aan het EK in Frankrijk meedoet. Mijn antwoord: “Bad coach” viel wel in de smaak, merkte ik.
Om het eten te laten zakken maar weer een lekkere wandeling gemaakt want het weer is nog steeds heerlijk.
Maar nu met koffie weer op de kamer, Marja leest en ik maak het verslag van onze laatste volle dag in Canada.
Morgen slapen we uit (of staan op tijd op), gaan voor het laatst de bakker met een bezoek vereren en zijn van plan om half 12 hier weg te rijden. Uurtje naar het vliegveld en de auto inleveren moet genoeg zijn en anders wordt het maar een half uurtje later. Ingecheckt zijn we al en de boardingpassen heb ik hier in het hotel net uitgedraaid.
Voor wie de vlucht wil volgen op nl.flightawrae.com: we vliegen met KLM en het vluchtnummer is KL0682. En anders dinsdagmorgen maar op teletekst kijken of we vertraging hebben.
Ons laatste verslag zetten we later wel op de site, heel misschien dinsdag nog (als de jetlag geen roet in het eten gooit) of anders woensdag.
Tot dan in Nederland.
-
20 Juni 2016 - 08:28
Nancy:
Alvast veilige en vlotte thuisvlucht!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
