Dag 8 Waar is Hollywood?

We kunnen het zelf nog niet geloven maar we zitten in de zon met een heerlijke temperatuur aan het zwembad in Los Angeles. Biertje komt er zo nog bij en de disc jockey draait leuke muziek. Maar laat ik weer eens bij het begin beginnen. Toen we vanmorgen wakker werden, bleek het flink geregend te hebben. Niks van gemerkt, maar goed ook want anders lig je je maar weer af te vragen wat voor weer het wordt. En nu hebben we heerlijk geslapen in ons kingsize bed. Thuis hebben we al geen klein bed maar vind je elkaar toch heel snel. En hier lagen we niet eens op het randje en moest je je arm flink uitsteken om te voelen of de ander er nog lag. Natuurlijk weer op tijd opgestaan (ik leer het nog wel) en heerlijk ontbeten voor weinig geld (zeker als je het vergelijkt met ons eerste ontbijt in New York). Toen de auto in en door Morro Bay State Park (het hotel ligt precies aan het begin) richting de ons inmiddels bekende Highway 1. Bij de oprit hadden we een benzinestation verwacht maar dat bleek een misrekening. Daarom eerst maar even de Highway de andere kant op genomen en bij de eerste de beste afslag er weer af. Daar waren meerdere stations. Waarom verdelen ze die niet gewoon eerlijk over de hele weg? Gisteren hebben we ik weet niet hoe lang gereden zonder ook maar één pomp tegen te komen en omdat ik nog 40 miles kon rijden met deze tank wilde ik het risico niet lopen. Even moeten uitzoeken hoe alles werkte maar met behulp van een aardige pompbediende was het zo gepiept. Tank vol, dus rijden maar. Tijdens de volgens 40 miles zijn we ongeveer 20 pompen tegen gekomen, maar weet dat maar eens van tevoren. Na een kwartiertje rijden vielen de eerste druppels alweer en even later regende het pijpenstelen. Lekker, dat zonnige Californië. Na een uurtje brak toch de zon door en dan ziet het mooie groene landschap er een stuk vrolijker uit. Ook nu weer hele stukken langs de kust maar wel een kust met veel stranden die je vanaf de weg kon zien. En veel surfers, al zie je ze meer dobberen dan over een mooie witte grote golftop scheren. Ongeveer halverwege hebben we de Highway verlaten voor een bezoekje aan Santa Barbara, een plaatsje dat ooit door de Spanjaarden is gesticht en dat zie je in de bouwstijl nog veel terug. Ook palmbomen en typische paarse bomen. Op de gok de goede afslag genomen, alleen aan het eind rechtsaf geslagen i.p.v. linksaf. Geen nood, even verder rechtsaf en snel keren. Van een auto die er aan kwam, kreeg ik alle gelegenheid om keurig te keren. Toch wel een heel verschil met ons land, dat verkeer. In Nederland heb ik wel eens het idee dat ik de enige ben die zijn richtingaanwijzer gebruikt (ok, jullie doen dat ook allemaal) maar hier valt het op als iemand het niet doet. Helemaal leuk is het voorrang verlenen op kruisingen waar op alle hoeken een stopbord staat. In Nederland kennen we dat alleen als je een voorrangsweg oprijdt, maar hier staat zo'n bord dus op alle hoeken. En dan geldt het principe: wie het eerst komt, het eerst maalt. Dus met drie auto's het kruispunt naderen, dan gaat eerst nummer 1, dan 2 en dan 3. En het maakt niet uit of je nou afslaand verkeer bent of rechtdoorgaand. Zou je bij ons moeten doen, heb je op iedere straathoek slaande ruzie. En op de Highways gewoon in je baan blijven, tenzij je een langzamere auto wilt inhalen. En inhalen doe je zowel rechts als links. Even wennen maar dat principe had ik snel door. In Santa Barbara vonden we een mooie parkeerplek in een garage. Eerste vijf kwartier gratis, dat was mooi meegenomen. De vakantie is al duur genoeg. Toen we de Highway weer op gingen kwamen we in onze eerste file van de vakantie terecht. Nou ja, file is een groot woord, we hebben niet stil gestaan en na een paar minuten was dat ook weer voorbij. Kwam niet van invoegend verkeer want dat kunnen ze hier ook zonder problemen. Richting Los Angeles werd de Highway steeds meer wat we ons tevoren van een Highway hadden voorgesteld: groot, breed, veel rijbanen. En het werd tijd om de afslagen in de gaten te houden. We waren vanmorgen de weg opgegaan bij op- en afrit 197 en we moesten er bij afrit 15 af. Dus vanaf 30 goed de borden in de gaten houden. Afrit 15 is afrit Ventura Boulevard, al hadden we die naam al twee uur op de borden zien staan. Het werd wat lastiger toen de nummers ineens weg waren en plotseling, vanuit het niets, een groot bord 15 rechtsaf. Jammer, te laat. Dus volgens afslag, ook een Highway nu naar San Diego. En meteen eerste afslag Ventura blvd. Omdat we te ver waren gereden, aan het eind van de afslag rechtsaf geslagen. O jee, de nummer zijn wel erg hoog hier en lopen op. We moesten bij 12825 zijn en waren nu ergens in de 16000. Dus gekeerd en heel ver de andere kant opgereden. Natuurlijk toch nog redelijk snel gevonden en we denken nu dat het bord 15 de adviessnelheid aan gaf op de afslag. Maakt het uit, we hebben vakantie en tijd genoeg. Bij de receptie bleek de kamer nog niet klaar en om de tijd te doden zijn we een eindje gaan wandelen. Koffie met een bagel gekocht en op een terrasje genuttigd. Terug in het hotel was de kamer nu wel klaar. Helemaal aan de achterkant, op de begane grond met twee grote eenpersoonsbedden en een mooie badkamer. Tot nu toe treffen we het goed met de hotels. Het biertje staat inmiddels ook naast me en daar ga ik nu maar eens even van genieten. Waarschijnlijk gaan we straks downtown LA, even kijken op de Walk of Fame. Vanavond vertel ik jullie de rest van onze belevenissen in deze stad wel. Tot dan.
We zijn weer terug en dus gaat het verslag verder. Ondanks dat het zondag is, is het druk, zeker in Hollywood, een van de delen van LA. Veel reclameborden voor films, veel gebouwen waarin bedrijven zitten die op de een of andere manier met film te maken hebben maar weinig bordjes die aangeven waar de leuke dingen te zien zijn. Geen een, eigenlijk of we moeten onze ogen echt in onze zak gehad hebben. Maar we hebben een groot deel van Hollywood Boulevard gezien en terug over een evengroot deel van Melrose Boulevard. Ook nergens drommen mensen gezien zodat we dachten: “Daar moeten we zijn”. Daarom zijn we uiteindelijk maar teruggereden naar het hotel en daar even iets warmers aangetrokken. Het koelt hier snel af 's avonds. Nog even naar buiten om iets te eten. Dit keer bij Subway lekkere sandwiches gekocht. En nu zitten we weer op de kamer. Hoewel, Mar ligt op bed te lezen en ik zit aan een tafel dit verslag te maken. Morgen naar San Diego, een tocht van 131 mijl dus dat moet een makkie zijn, files en dat soort ellende voorbehouden.