Dag 7 Niet helemaal volgens plan...

Vandaag is het reisdoel Morro Bay, een reis van, volgens Jan Doets, 120 mijl in zuidelijke richting langs de kust., helemaal langs Highway One. Maar het zou anders lopen......
We laten jullie nog even in spanning want eerst hebben we in het hotel heerlijk ontbeten. Eindelijk weer eens lekker zitten, koffie, jus d'orange, croissantjes, helemaal goed. En dat was ook het beste begin van de dag want het regende flink. En het hield voorlopig ook niet op. Terug op de kamer even naar The Weather Channel gekeken maar daar werden we ook niet echt vrolijk van. Na het inpakken en uitchecken snel de auto in. Marja wilde nog naar het zeeaquarium in Monterey. Dat vonden we al snel maar het parkeren alleen al kostte 15 dollar. Weliswaar voor de hele dag maar per uur was er niet af te rekenen en we hadden ook niet de hele dag de tijd. Dus dan maar naar Highway One. Onderweg zouden we nog langs Hearst Castle komen, een kasteel dat krantenmagnaat en multimiljardair William Randolph Hearst in de jaren 30 heeft laten bouwen en voor een deel als decor is gebruikt in de filmklassieker Citizen Kane. Maar het zou anders lopen....
Wij hebben altijd bij het begrip Highway gedacht aan die enorme brede 8 of 10-baanswegen, prachtig geasfalteerd. Niet dus. Het is gewoon een doorgaande weg, soms een echte autosnelweg, maar vaak ook een tweebaans provinciale weg die ook nog eens door allerlei dorpjes loopt. Maar mooi is Highway One zeker. Van Monterey tot Morro Bay slingert hij als tweebaansweg langs de kust met schitterende uitzichten op de kust met woeste rotsen en steile kliffen. Het weer werd er gaandeweg niet beter op. Stevige regenbuien en een stormachtige wind. Sommige stukken reden we gewoon in de wolken. Na zo'n 40 mijl stond er zo'n tekstkar langs de weg met de mededeling Road blocked after 35 miles. Weg afgesloten? Zal toch wel niet? Dus zijn we gewoon doorgereden maar de twijfel begon toe te slaan. Tomtom Marja zag op de wegenkaart nergens een alternatieve weg. Daarom toch maar even omgedraaid en een stukje teruggereden naar een café annex kunstgalerie. Volgens de baas van het café was de weg inderdaad helemaal dicht vanwege naar beneden gekomen rotsblokken en het zag er niet naar uit dat die snel opgeruimd zouden zijn. Er was wel een alternatieve weg de bergen in maar die was ook erg gevaarlijk. En dus bleef er maar één alternatief over: het hele eind weer terug naar Monterey en daar naar US Highway 101. Daar gingen we weer, een uur terugrijden en via een verbindende Highway naar de 101. Bij Monterey regende het nog wel maar het oogde in ieder geval een stuk vriendelijker. Geen slagregens en storm meer. De juiste weg bleek goed te vinden en zo'n twee uur na het vertrek uit het hotel stuurden we de auto weer in zuidelijke richting. Ook US Highway 101 heeft geen onvergetelijke indruk op ons achtergelaten. Sommige stukken zijn gewoon slecht. In Nederland volgt dan meteen een spoedreparatie, hier laten ze het kennelijk gewoon liggen. Maar ook weer hele stukken met strak asfalt. Marja's uitstapje naar Hearst Castle viel door die geblokkeerde weg ook in het water. Na een tocht langs o.a. een veld met ontelbaar veel ja-knikkers (wist niet dat die nog bestonden) kwamen we om drie uur bij ons volgende verblijf in Morro Bay aan, de Inn at Morro Bay. Net als gisteren bestaat dit hotel uit meerdere gebouwen met kamers aan galerijen. Ook nu weer een lekker grote kamer. De receptioniste vroeg of we genoegen namen met één kingsize bed of dat we aparte bedden wilden. Het leek wel of ze het raar vond dat we een kingsize bed geen probleem vonden. Slapen Amerikaanse stellen dan apart? Ook een eigen terras ontbreekt vandaag niet. En in plaats van gordijnen voor de ramen hebben we nu van die houten jaloezieën. En een kunst open haard. Toen we aankwamen regende het nog licht en maar het is nu (uurtje later) droog. Gauw een wandelingetje maken naar de kust. En bij de receptie even vragen of hier ook ergens internettoegang is. Anders zullen jullie wat langer op dit verslag moeten wachten dan jullie gewend zijn.
Zoals jullie zien, is er wel internettoegang, maar alleen in de lobby. Geeft niks, ook goed.
We zijn net terug van een rondje Morro Bay. Een plaatsje dat het midden heeft tussen een vissersplaatsje en een dorp waarin veel vakantiewoningen zijn. Veel houten huizen en alleemaal laagbouw; twee lagen hotelkamers kun je toch geen hoogbouw noemen, lijkt me. En hoger dan dat is er niet. Of het moet de zolder van een paar huizen zijn. Aan de vissershaven is het vergeven van de restaurants en souvenirwinkels. We konden in het voorbijgaan nog even genieten van lice muziek want er speelde een band op het Morro Bay Music Festival dat volgens de spandoeken iedere eerste zaterdag van juni plaatsvindt. Wat een bofkonten zijn wij toch dat we uitgerekend op die dag langskomen. Alleen jammer dat je alles met speciale muntjes moet betalen. Over muntjes gesproken: Tim, hoe is Proef Amersfoort? Nog even wat anders: op iedere hotelkamer, waar ook ter wereld, ligt een map met informatie over van alles en nog wat. Dat kent iedereen wel; hoe laat ontbijt, nummer van de roomservice, leuke plaatsen in de omgeving en zo. De map op deze kamer kent echter nog een extra hoofdstuk: Wat te doen bij een aardbeving! Blijken wij midden in het centrum van de Amerikaanse aardbevingen te zitten. Niet dat ze vaak voorkomen, maar het idee...
Straks gaan we eten in het restaurant van het hotel en voor die tijd ga ik dit verslag op de site zetten. Hoeven jullie je niet de hele zondag af te vragen hoe het met ons gaat. Nog steeds prima!!!!