Dag 9 In Mexicaanse sferen

Dag 9 alweer vandaag, we zijn zo ongeveer op de helft. Een rustig dagje ook want zoals ik gisteren al schreef, hoeven we vandaag niet ver. Kunnen we energie verzamelen voor de dag van morgen want die brengt de langste etappe van de vakantie: 406 mijl. Vandaag dus maar 131. Iets later opgestaan en ontbijt genuttigd in het hotel. We konden kiezen welk ontbijt, het was geen buffet. Omdat we geen trek hadden in worstjes, gebakken aardappelen en meer van dat soort zaken, kozen we voor een veilig Continental breakfast. Dan verwacht je toch broodjes of toast en jam en zo maar ons hotel geeft er een andere uitleg aan. We kregen voorgezet: een zogenaamde Danish roll, een broodje gevuld met roze zoetigheid. Wel lekker. Twee enorme aardbeien en een schaaltje met stukken meloen, ananas en banaan. Het was weer eens wat anders. Bij het uitchecken werd ik nog even verrast door een aparte rekening van 11 dollar voor een nachtje parkeren. Die heb ik zonder morren betaald, er stonden mensen achter me om ook uit te checken en ik had me al doodgeërgerd aan een Amerikaanse dame voor me die de hele rekening naliep. Bij ieder bedrag zette ze vraagtekens ook al had ze alles zelf op haar kamer laten boeken. Zelfs het diner moest volledig gespecificeerd. Het gezicht van de receptionist werd steeds meer de moeite waard. Hij stond zich zichtbaar in te houden en wiep mij af en toe een wanhopige blik toe. Het kostte de nodige tijd om LA achter ons te laten. Niet alleen omdat het erg druk was en er af en toe spake was van een, gelukkig korte, file maar ook omdat die stad wel heel erg groot is en we van noord langs de oostkant naar zuid moesten. Eenmaal op de Interstate 5 naar San Diego schoot het wel lekker op. We hebben zelfs een flink deel op de carpoolstrook gereden; de meest linker rijstrook is open voor carpoolers en dat ben je met twee of meer mensen in één auto. Zoals wij dus. Niet dat we daar nou erg veel voordeel van hadden, maar apart was het wel. Onderweg twee keer kort gestopt bij een uitzichtspunt. Zodoende waren we al even over 12 uur op de parkeerplaats van het hotel dat ligt in The Old Town van San Diego. Voorzichtig gevraagd of we niet te vroeg waren maar onze kamer bleek al klaar. Het is een erg leuk hotel in de stijl van een hacieda. Veel trapjes (niet heel handig met je kamer op de eerste verdieping en je koffer in je hand) en een aantal aparte gebouwen. Het heet niet voor niks Best Western Hacienda Hotel Old Town. De kamer is prima. Dit keer met een aparte zitkamer. Compleet met tafel, twee stoelen, keukentje en tweezitsbank. Internet dit keer via een draadje, maar dat is ook lekker snel. Tussen woon- en slaapkamer de badkamer en dan de slaapkamer met wee een kingsizebed. Dat wordt weer zoeken vannacht. Nadat we de spullen op de kamer hadden gelegd zijn we het hotel eens gaan verkennen. Helemaal bovenop is een Mexicaans restaurant waar we morgenochtend ook ontbijten. Daarna zijn we doorgelopen naar buiten en hebben een tijd doorgebracht in de buurt. Vlak om de hoek is een straat die uitpuilt van de restaurantjes en winkeltjes en even verder is Old Town State Historic Park, een vrij toegankelijk soort openluchtmuseum. Allerlei winkeltjes en restaurants natuurlijk. Maar af en toe waan je je in een oud Western dorpje. Maar wel met een paar moderne snufjes. In he oude postkantoor staat en oude secretaire en daarin is een ultramoderne pinautomaat gebouwd. Op het terras van een van de restaurantjes wilden we wat eten. Onze keus viel op Bean and cheese borrito.
Ook hier werden we weer verrast. De burrito was van het formaat loempia maar dan minstens anderhalf keer zo dik en gevuld met een lekker prutje van bonen en kaas. En die vulling hadden ze er ook nog in een grote portie naast gelegd, samen met rijst quacemole en nog het nodige. Erg lekker maar ook weer erg veel. Terug in het hotel ons leesvoer gepakt en lekker bij het zwembad in de zon gelegen. Het waait wel aardig maar dat maakt de temperatuur er juist lekker dragelijk op. Voor het “diner” nog even lekker op de kamer gehangen (met honk- en softbal op de tv, keuzes maken is soms moeilijk) en toen weer de straat op. In de eerste de beste eetgelegenheid aan de hamburger met frites gegaan. Vrijwel alle eettentjes hier hebben Mexicaans eten en de burrito van vanmiddag ligt ons nog te vers in het geheugen (en op de maag). Heb wel het gevoel dat als ik terug ben ik maar eens een week lang iedere avond moet gaan spinnen om alles er weer af te krijgen.
Zoals gezegd, morgen de langste etappe, dus bijtijds op en rijden.