Dag 3 In hoger sferen

Alweer de derde dag van ons verblijf in dit land en en ook deze dag was weer onvergetelijk, al is hij nog lang niet om.
Vanmorgen weer op tijd op en na de gebruikelijke ochtendrituelen (ik mag ze van Marja niet specifiek noemen) op naar het ontbijt. Dit keer bij een Italiaan die beter geprijst was dan de trendy tent van gisteren maar ook lekker roerei en pancakes had. En de koffie was prima. Midden op Times Square even het verslag van gisteren en een paar foto's op de site gezet (gratis internet op dat plein voor iedereen) en even terug naar het hotel om de spullen op de halen die we vandaag nodig hadden. Dat was niet veel, behalve videocamera alleen de vouchers voor Top of the Rock want dat zat bij de reis inbegrepen. Top of the Rock is het uitzichtpunt op de bovenste verdieping van het Rockefeller Center, het gebouw waarin ook de CBS studio's zitten en het fameuze Radio City Music Hall deel van uitmaakt. 's Avonds schijnen daar rijen te staan voor verschillende tv-shows zoals de Today Show. Een gigantisch gebouw waar volgens onze reisgids dagelijks 65.000 mensen werken. Ruim 3 keer Achmea en ik heb al zoveel collega's....
Na een uitgebreide controle die op een vliegveld niet misstaat (inclusief tassencontrole via röntgenapparatuur en een detectiepoort, mag je een kaartje gaan kopen of, zoals in ons geval je voucher inleveren voor een kaartje. En dan mag je naar de liften, hoewel je eerst nog een filmpje van 5 minuten krijgt opgedrongen over CBS. Twee liften brengen je vervolgens naar de 67ste verdieping. Binnen een halve minuut, en in die tijd vertonen ze een filmpje op het plafond van de lift. Boven wacht je een fantastisch uitzicht over de stad en wijde omgeving. Ook vandaag was het weer prachtig weer met een strakblauwe lucht (en warm, we lopen hier dus niet in lange broek) dus een geweldig beeld van de stad. Beetje heiig maar misschien is het in uitzicht in deze enorme stad nooit helemaal helder. De nodige foto's en videobeelden gemaakt natuurlijk. Wij een dame op de foto genomen en zij ons, zo werkt dat nou eenmaal. Dus die foto zien jullie bij dit verslag, als ik het morgen niet vergeet. Ik meende ook Yankee-stadium te zien maar voor de zekerheid toch maar even aan een bewaker gevraagd. Ja, dat had ik goed gezien en of ik ook naar een wedstrijd wilde. Ja, maar ze spelen uit. En ik was wel bij de Mets geweest. Waar ik vandaan kwam? Nederland. Dat had ik beter niet kunnen zeggen want toen wij verder liepen kwam hij gezellig achter ons aan en kregen we nog een lesje geschiedenis. Want wij hadden per slot van rekening New York gesticht. Hij haalde er zelfs nog een aantal bijbelteksten bij, maar het verband ontging ons volledig. Nou ja, we hebben kennelijk zijn sleur onderbroken, geeft toch een goed gevoel. Eenmaal buiten richting Central Park gelopen en nog even koffie gedronken bij Starbucks. Toen we bij een electronicawinkel stonden te kijken naar de iPads in de etalage vroeg de verkoper die buiten stond, wat we zochten. Nou, hij had alle iPads in voorraad. Dat was mooi maar binnen bleek dat ze wel wat duurder waren dan bij de Apple Store. En toen puntje bij paaltje kwam, bleek de voorraad toch niet zo groot dan hij dacht en dus stonden we met lege handen buiten. Bij Central Park wilden we op de rondritbus stappen voor de Upper Town Loop, helemaal om Central Park heen, door de West side, East side en Harlem. Een rit van ruim twee uur met weer een bevlogen gids. We weten nu waar John Lennon is doodgeschoten, waar Meryl Streep en Mia Farrow wonen, waar Jackie Kennedy (ook bekend als Jacqueline Onassis) woonde en wat Diana Ross voor haar appartement heeft betaald. En we weten nog veel meer maar of we dat morgen ook nog weten? Ook langs beroemde musea zoals het Guggenheim en Metropolitan gereden. Zo hebben we in twee dagen toch wel heel veel New York gezien en dat was het geld meer dan waard. Onderweg kwamen we nog langs de nieuwste Apple Store. Zouden ze daar iPads hebben? We besloten om aan het eind van de rit even naar de winkel van gisteren te lopen. Wie weet is de nieuwe voorraad binnen en zo niet, dan vraag ik gewoon of ik bij die nieuwe store wel kans maak. Is te lopen, per slot van rekening. In de Apple Store een enorme rij voor de kassa's. Op mijn vraag aan een van de personeelsleden of ze de apparaten in voorraad hadden, kreeg ik als antwoord dat daarvoor nou juist die rij was. Dus ben ik achter in de rij aangesloten. Marja zag dat niet zitten en is op eigen houtje naar Bloomingdale's, een enorm warenhuis, gegaan. We zouden elkaar wel weer zien in het hotel. Mijn wachten ging toch vrij snel voorbij en als trotse bezitter van zo'n apparaat stond ik weer buiten. Teruggelopen naar het hotel en even met Lianne gebeld. Nog geen vijf minuten later kwam Marja ook weer binnen. En nu even lekker aan dit verslag werken en zo meteen ergens gaan eten. Nu even lekker rusten nog.
Om een uur of zeven besloten we maar eens goed uit eten te gaan. Dat is er de laatste twee dagen een beetje bij ingeschoten. De eerste avond was het niet veel meer dan een soort cake bij Starbucks en gisteravond een hotdog bij de Mets. Maar wat er niet in gaat, hoeft er ook niet af dus goed voor de lijn. Gelukkig hebben we geen weegschaal. Op 200 meter van ons hotel ligt Restaurant Row, een deel van West 46 Street, dat bekend staat om zijn vele restaurantjes. Daar is dus geen woord van gelogen want ze vormen werkelijk één lange rij aan beide kanten van de straat. Toen we voor een Italiaans restaurantje de menukaart bekeken, werden we natuurlijk aangesproken door een van de obers. En toen die begon over zelfgemaakte lasagne, was ik in ieder geval snel om. En Marja had ook geen enkel bezwaar. Heerlijk gegeten: Marja minestronesoep, spaghetti en een cappuccino na en ik carpaccio, de erg lekkere huisgemaakte lasagne en een superlekkere tiramisu als nagerecht. En nog een prima espresso. En dat samen met heerlijke prosecco maakte onze avond direct goed. Daar kon een zogenaamde wijnkenner uit Boston met een iets te luide stem die zonder aarzelen een fles wijn van 200 dollar liet openrukken, niks aan veranderen. Wat een blaaskaak. De reuzeaardige ober deed zichtbaar zijn best zijn ergernis te verbergen. Zoveel verstand van wijn heb ik niet maar volgens mij is het niet per definitie zo dat hoe ouder de wijn hoe lekkerder. Nou, volgens die boer (hij was het vast niet maar gedroeg zich wel zo, met respect voor de echte boeren) was dat altijd zo. Daarna de metro gepakt vanaf Times Square naar het Grand Central Station. Ook wie nog nooit in New York geweest is, kent dat station ongetwijfeld wel uit een film of televisieserie. Het is een oud station dat eind vorige eeuw volledig is gerestaureerd. Een immense hal met een beschilderd plafond met de tekens van de dierenriem in een groot aantal lichtgevende sterren. Er zijn 48 sporen (hoewel je trein ook kan vertrekken van spoor 117 volgens de aanduidingen boven de tunnels naar de perrons). Toen ik nog in Alkmaar woonde en in Amsterdam werkte, vertrok mijn trein terug altijd van spoor 15 op Amsterdam CS. En dat vonden we al een roteind lopen. Ook in de vorige eeuw waren er plannen op het Grand Central Sation een wolkenkrabber te bouwen waardoor het station verloren zou gaan. Jackie Kennedy (daar is ze weer!) heeft zich er persoonlijk voor ingezet dat dat niet door ging. Doet ons denken aan die dame in IJsland die zich in een waterval zou storten als ze daar een stuwdam zouden bouwen. Zou Jackie dan van die wolkenkrabber gesprongen zijn of zich voor de trein hebben geworpen? Nadat we een goede indruk van al dat moois hadden, weer met de metro terug naar Times Square. Even rondgehangen en gewapend met een flesje lekker koud water uit de supermarkt, terug naar de kamer. De plicht roept: het verslag van vandaag moet af en ik wil mijn fans niet teleurstellen. En volgens Marja is het hoog tijd voor de avondrituelen.