Dag 14 Niet zo doods als dat we dachten

Zoals jullie gezien hebben, stonden onze belevenissen van gisteren er wat later op dan jullie gewend waren. We begrepen dat er al mensen ongerust werden. Nergens voor nodig, de oorzaak was van technische aard (geen internet op de kamer) en dus konden we dat pas tijdens het ontbijt weer rechtzetten. Een ontbijt trouwens midden in een casino. En dan zit er al volk te spelen ook. Jammer Tim, we komen niet per privéjet terug. We hebben geen jackpot gewonnen en geen casino beroofd. Je moeder denkt al dat ik ons hele bezit en haar erbij ga inzetten als ik alleen al even bleef staan om te kijken wat voor spel er gespeeld werd. Dus wat dat betreft, heeft Las Vegas een slechte aan ons gehad. Na het ontbijt dus weer alles ingepakt en de auto in, Snel uitchecken en we waren Las Vegas heel wat sneller weer uit dan dat we er gisteren in waren. Toen we de buitenwijken achter ons gelaten hadden, ging het richting Death Valley. De weg hiernaartoe is prachtig, niet alleen qua omgeving maar zeker ook wat kwaliteit betreft. De staat Nevada (en Californië, want daar zitten we inmiddels weer) zorgt goed voor haar toeristen. Prachtig asfalt, brede wegen en lekker op de cruise control, heerlijk relaxed. In het plaatsje Pahrump hebben we nog wat drank (water en cola) ingeslagen want je moet op weg naar Death Valley goed voor jezelf zorgen en vooral voorkomen dat je uitdroogt. In dat plaatsje liep ik tegen een lichte teleurstelling aan. Gisteravond liepen we naar de Strip en zagen we The Racing and Sports Book Store. Dat leek me wel wat, zouden ze veel boeken over honkbal hebben? Maar ik mocht niet kijken, dat kon op de terugweg ook nog wel. Maar op de terugweg wilden onze voeten van vermoeidheid niet afslaan, alleen nog maar richting hotel. En nou kom ik nota bene in dat stadje Pahrump een filiaal tegen? Dus vol verwachting naar de ingang en meteen maar weer rechtsomkeert. Het is niets meer en minder dat een wedkantoor voor (paarden)races en allerlei weddenschappen op sportwedstrijden. Daar hadden we gisteren in het casino New York al kennis mee gemaakt. Tientallen tv-schermen met allemaal verschillende ijshockey-, honkbal-, basketbal- en softbalwedstrijden en paardenraces. En dan kun je ook overal op wedden. Zoals bij honkbal niet alleen op de uitslag maar ook wie er voor staat na inning 1, 2 t/m 9, welk team de eerste honkslag slaat, of een pitcher meer dan 10 keer 3-slag gooit enz. En dat kan dus ook in Pahrump. Daar was ook een afslag naar de Big 5 Street. We hebben ons afgevraagd welke Big 5 daarmee bedoeld wordt. Die uit Afrika kom je hier waarschijnlijk niet tegen. Dus hielden we het er maar op dat in die straat de vijf dikste/zwaarste inwoners van het stadje wonen. En dan misschien nog wel veel dikker dan wat wij tot nu toe zijn tegengekomen in dit land. Daar ben ik een sprietje bij. Een heel dun sprietje, hoor je dat, lieve dochter? De reis naar Death Valley verliep verder zonder problemen (en weinig tegenliggers). Gelukkig hadden we in Las Vegas nog even getankt want volgens de reisbeschrijving zou dat ook nog kunnen op de laatste afslag richting hier. Maar daar troffen we niet eens een verlaten, roestig benzinestation aan, maar gewoon helemaal niets. Een spookdorpje. Onderweg kwamen we nog een kiosk tegen waar je een toegangsbewijs tot dit nationale park moest kopen. Dat was echter compleet verlaten maar toen ik me omdraaide, staarde een grote automaat me aan. De vooruitgang is hier ook toegeslagen. Ook nog even gestopt bij Zabriskie Point, een uitzichtpunt met prachtig uitzicht over dit heel aparte landschap. Die hebben we weer voor het nageslacht bewaard (de dia- en videoavond gaat steeds vroeger beginnen). En paar mijl na dat punt daalden we af tot onder zeeniveau. Ons hotel van vandaag, Furnace Creek Ranch, ligt op 192 voet onder zeeniveau (dus een goeie 60 meter) in een soort grote oase. Veel bomen. Allervriendelijkste ontvangst en de kamer was om half 2 al beschikbaar, dus we konden zo door. Weer een prima kamer op de eerste en bovenste verdieping van een van de gebouwen op dit redelijk uitgestrekte terrein. Ons eerst geïnstalleerd en toen op weg naar de lunch. Het complex trekt ook dagjesmensen die met busldingen tegelijk worden aangevoerd (hoewel, dagjesmensen, ze zullen wel op doorreis zijn). En dan kun je hier eten en heel veel souvenirs kopen. Wij hadden genoeg aan een paar sandwiches die we op de kamer hebben gegeten. Hoewel de temperatuur geen record haalt (voor ons) is het toch behoorlijk warm, tegen de 40 graden weer. Eerst maar even op de kamer gebleven die dankzij de airco heerlijk koel is. Marja begint af en toe spontaan te lachen naast me. Blijkt te komen door het boek dat ze aan het lezen is: De Mannentester van Heleen van Rooijen. Ik mag het aanbevelen aan alle dames t/m 60 jaar. Vanmiddag ook een paar uur aan het zwembad gelegen. Dat viel prima uit te houden dankzij de wind die er staat en de bewolking. In dit gebied vlt minder dan 1 cm regen per jaar en uitgerekend vandaag is het bewolkt. Maar zo erg is dat dus ook weer niet, prima uit te houden zo. Om half 8 zijn we in de auto gestapt en teruggereden naar Zabriskie Point. De zonsondergang schijnt daar prachtig te zijn. Dat was het ook wel maar waarschijnlijk is het met een onbewolkte hemel nog veel mooier. Enfin, het staat allemaal uitgebreid op de video en foto dus je kunt meegenieten. Terug op het park (zo zal ik het maar noemen) heerlijk gegeten in het eetcafé. Welk grappig is dat hier de veranda's langs de receptie en ook de restaurants in de overkapping sproeiertjes hebben die een fijne waternevel verspreiden. Lekker koel. In een nog steeds heerlijke temperatuur terug naar de kamer en daar leg ik nu de laatste hand aan dit verslag. Morgen gaan we weer noordelijker naar Mammoth Lakes, een rit van ruim 200 mijl. O ja, er schijnt een misverstandje te bestaan over wanneer we nou terugkomen. Misschien heeft dat te maken met het tijdverschil, maar we vliegen woensdag 15 juni om 2 uur 's middags vanuit San Francisco in één keer naar Nederland. Vliegtijd is 10.15 uur en tijdverschil is 9 uur. Dus landen we (als alles goed gaat) donderdag 16 juni om kwart over 9 op Schiphol. En dan met de trein naar Amersfoort en met de taxi naar huis. En dan maar hopen dat we onze ogen nog een flinke tijd open kunnen houden. Maar zover is het nog niet, eerst Mammoth Lake. Tot daar!