Dag 18 en 19 De laatste dag

Dit is echt het allerlaatste verslag van onze heerlijke en onvergetelijke vakantie. Een vermoeiende dag, dat wel en ik schrijf dit zelfs nog een dag later (vrijdagmorgen) met een beetje kleine oogjes.
Woensdagmorgen om 8 uur (hoe kan het ook anders) opgestaan, de gebruikelijke ochtendrituelen en voor de allerlaatste keer de koffers dichtgemaakt. Nog even goed gekeken wat er in de handbagage moest of in de koffers kon en alles ingeladen. Ontbijten deden we dit keer niet in het restaurant van het hotel. In de infomap die op de kamer lag, stond het ontbijtmenu en echt trek in gebakken aardappels en biefstukken hadden we op dit uur nog niet. Omdat we ook nog moesten tanken (we moesten de auto weer met volle tank inleveren) en langs de weg naar het hotel waren zowel een benzinepomp als een mall, ontbeten we buiten de deur. Eerst tanken. Een kleine pomp bij een kleine garage (vast een eenmansbedrijfje). Een aardige eigenaar (denk ik) die gelijk een praatje begon. Of we hier op bezoek waren, dat we mooi weer hadden (klopt, vanaf die slechte dag naar Monterey en een bui een dag later hadden we alleen maar zon gehad), waar we nu naar toe gingen en een heel fijne vlucht gewenst. Weer eens een bevestiging dat Amerikanen erg aardig en oprecht geïnteresseerd (kunnen) zijn. Het ontbijt haalden we bij een klein tentje waar ze lekkere koffie en prima bagels en broodjes hadden. Naar het vliegveld was maar een kwartiertje. In eerste instantie dacht ik dat we de Highway op moesten en gelijk de volgende afslag er af. Dat klopte wel voor het vliegveld maar er stonden ook grote borden met daarop Rental car delivery. En omdat wij onze huurauto moesten inleveren, die borden maar gevolgd. Even het bange gevoel dat we een afslag misten, maar dat was niet zo. Daardoor reden we zo naar een enorme parkeergarage waarin een flink aantal verhuurmaatschappijen zaten. Hertz had zelfs de hele begane grond voor zichzelf. Nou heb ik weleens vaker ergens een huurauto ingeleverd en dan kwam je bij een kantoortje en liep er iemand met je mee. En als je pech had, was er iemand voor je en moest je even wachten. Maar in Amerika is nou eenmaal alles groter. Een verkeersregelaar leidde je naar een van de rijen die er stonden. Achter aansluiten en de bagage uit de auto halen en rustig wachten. Er liep een legertje medewerkers rond en na een paar minuten kwam er een dame bij ons. De auto bleek op allerlei plekken voorzien van stickers met streepjescodes en die scande ze. De kilometerstand werd opgenomen en ik kreeg een bon met allerlei gegevens. Klaar. Ze inspecteerde de auto nauwelijks op schade (op een paar kleine lakschades, die al waren aangegeven) had ik er verder niks bijgemaakt (hoewel er volgens mij een stukje van de bodemplaat een beetje los hing, had ik in Death Valley ontdekt; het gevolg van onze expeditie over de Apache Trail?). Met onze bagage even lopen de garage uit en de roltrap op naar het elektrische, onbemande treintje dat het vliegveld rond gaat. Bij de International Terminal zijn we uitgestapt en gingen we op zoek naar de incheckbalie. Die vonden we snel maar hij ging pas om 10 uur open. Dus mochten we een kwartiertje wachten. Ik had al via internet ingecheckt maar kon de instapkaarten niet uitprinten. Dat kon ook op het vliegveld dus dat ook nog even ervaren. Heel simpel, paspoort in het apparaat leggen en hij zoekt zelf je gegevens op en printte keurig onze instapkaarten uit. Ik had bij het inchecken de vorige avond niet veel keus aan stoelen. Dit keer zaten we op rij 39, stoel D en E. In een Boeing 777 is dat dus in het midden, twee stoelen op een rijtje van 4. Dat leek me eigenlijk helemaal niet erg op zo'n lange vlucht, want er zat in ieder geval een van ons aan het gangpad en je hebt geen last van anderen die langs of over je heen naar het toilet willen. En op 10 kilometer hoogte over de oceaan vliegen geeft ook een uitzicht dat snel verveelt. Dan maar geen raamplaats. Toen de balie open ging zijn we in de rij gaan staan en hadden we al snel onze koffers ingeleverd. Daarna de veiligheidscontrole. Eerst nog even de passencontrole (met een UV-lampje om te kijken of je geen valse pas had) en daarna mochten de schoenen weer uit, riem af, laptop en zo uit de tas, en weer een bodyscan. Bij een cafetaria hebben we wat gedronken en is Marja alle geld nog even gaan tellen. We hadden niet heel veel dollars meer over dus dat kwam prima uit. Al lezend en internettend hebben we een uurtje in dat cafetaria doorgebracht en toen zijn we zo zoetjesaan naar de gate gegaan. Nog even een adaptertje gekocht zodat ik de iPad ook in Nederland op het lichtnet kan aansluiten (was natuurlijk geleverd met een Amerikaanse stekker) en doorgelopen naar de gate. Daar de laatste uren ook weer lezend doorgebracht. Marja staat aan het eind van de vakantie op 12 boeken. Toch handig, zo'n e-reader. Om 10 over 1 mochten we aan boord maar zoals gebruikelijk geeft dat weer de nodige chaos. Waarom denken mensen nou toch altijd dat als je maar snel in de rij gaat staan, je de beste plaatsen hebt? Uiteindelijk vertrokken we een half uur te laat vanaf San Francisco. De vlucht was rustig, vrijwel geen turbulentie, maar lang. We waren allebei van plan om te gaan slapen, maar zoals al vaker is gebleken, heb ik daar geen aanleg voor. Mijn ogen dicht doen, lukt prima, maar de slaap vatten totaal niet. En bij Marja is dat al niet veel beter. Overigens heeft zo'n nieuwe Boeing (van de KLM, dus ook Nederlandse stewardessen) wel meer beenruimte dan de andere twee vliegtuigen waarmee we deze vakantie vlogen (een 747 en 757). En een prima entertainmentsysteem. Dus heb ik weer lekker drie films gekeken: Gooische vrouwen (lachen!), De loft (een spannende Nederlandse film) en The King's Speech (over de Engelse koning George V, die stotterde). Mooie film, aanrader. Ook de Top 3 hebben we samengesteld. Natuurlijk werden we tijdens de vlucht goed verzorgd. Een maaltijd met kip en mie of kabeljauw en puree, salade, toetje, de nodige drankjes, ontbijt met een omeletje en (toch) gebakken aardappeltjes, prima allemaal. Omdat we een half uur later vertrokken en, volgens de gezagvoerder het onderweg een beetje tegen zat, landden we ook een half uurtje later op Schiphol, dus half 10 in plaats van 9 uur. Voordat je dan vanaf de Polderbaan bij de gate bent, ben je zo weer een kwartiertje verder. Ik sms'te Lianne en Tim dat we waren geland en naar de gate taxieden en kreeg van Tim prompt een sms'je terug dat zij op dat moment naar het strand taxieden. Ze vermaken zich dus. Het wachten op de koffers duurde, zoals gebruikelijk, weer even en ondertussen had ik de kaartjes voor de trein al uit de automaat gehaald. We haalden de trein van 10.49 en konden zonder overstappen naar Amersfoort in een comfortabele Duitse trein die naar Berlijn ging. Lekker rustig. In Amersfoort, waar het inmiddels behoorlijk regende, zijn we voor het station in een taxi gestapt en naar huis gebracht. En toen stonden we in de tuin en kon ik nergens de sleutel van het huis meer vinden. Alle vakjes in mijn rugzak doorzocht maar nergens. Het was inmiddels 12 uur en daarom heb ik Lianne gebeld zodat die in de pauze misschien de sleutel kon brengen. Bij buurvrouw Sanne mochten we wel zolang schuilen en stond gelijk de koffie klaar. Quinn was op dus die hebben we ook gezien. Ook alweer bijna een maand ouder. Ondertussen heb ik mijn rugzak nog eens doorzocht en vond mijn sleutels in mijn heuptasje. Even gezellig bijgekletst en toen echt naar huis. We zijn gelijk gaan douchen, want dat was wel nodig en we wilden even een uurtje op bed gaan liggen. De wekker gezet maar toen Marja onder de douche vandaan kwam, besloot ze toch maar op te blijven. Daarop ben ik na een kwartiertje ook maar weer opgestaan. We zijn ook de confrontatie met de weegschaal aangegaan. Misschien wel de grootste verrassing van de hele vakantie: Marja niets aangekomen en ik bijna 2 kilo afgevallen! En dat ondanks de hamburgers, hotdogs en wat dies meer zij. De eerste was lag alweer in de machine en verder de middag doorgebracht met de post van bijna drie weken (de stapel kranten hebben we maar gelaten voor wat die was). Marja is nog even een paar boodschappen gaan doen en Lianne kwam lekker vroeg thuis. Heerlijk bijgepraat. Na het eten (eindelijk weer eens aardappelen en vlees). Marja's ogen vielen tegen 7 uur echt dicht en die vertrok naar bed om een uurtje later er weer even uit te komen maar toch weer snel terug te gaan. Ik heb het tot kwart over 9 volgehouden maar toen ging de lamp toch echt uit. Vanmorgen allebei vroeg wakker maar toch weer ingeslapen en om 10 uur werd Marja als eerste wakker. We zijn opgestaan en doen het vandaag lekker rustig aan. Nog even een paar dagen bijkomen en dan maandag weer aan het werk. Helaas, maar wel met een fantastische vakantie achter de rug. Onvergetelijke indrukken opgedaan en genoeg foto's, film en dit reisverslag om er achteraf nog vaak van te genieten.
En dan tot slot, zoals aangekondigd, onze Top 3 van van alles en nog wat (en om het geheel wat op te leuken, nog een paar min of meer willekeurig gekozen foto's):
Spectaculairste belevenis:
1.Helicoptervlucht boven de Grand Canyon
2.Sonora Pass
3.Apache Trail

Lekkerste eten
1.San Francisco laatste avond
2.De Italiaan in New York
3.het broodje met stoofvlees in Furnace Creek

Mooiste hotelkamer:
1.Las Vegas (een balzaal)
2.Mammoth Lakes (met complete keuken)
3.Sedona (vanwege het prachtig grote terras en het uitzicht)

Minste slaap:
1.New York vanwege het geraas van de airco's buiten en waar we de eerste nacht de knop van de airco nog niet hadden gevonden
2.Mammoth Lake omdat het zo warm was op de kamer
3.El Portal omdat de koelkast herrie maakte

Vriendelijkste personeel:
1.Furnace Creek omdat de serveerster ons zo aardig vond. We moesten even wachten en klaagden helemaal niet
2.Mammoth Lake waar in Angels Restaurant serveerster Jackie zich helemaal voorstelde en als we wat wilden, moesten we maar even roepen.
3.De pompbediende in San Francisco die spontaan een praatje begon over of we op bezoek waren, waar we vandaan kwamen en jij wenste ons een heel fijne vlucht.

Meest opvallend in Amerika:
1.De fantastische natuur, heel verschillend en verveelt geen moment
2.Het gedisciplineerde verkeer
3.De mensen die veel vriendelijker zijn dan we dachten

Mooiste winkel:
1.Macy's, mooi maar vooral ook heel erg groot
2.Bloomingdale in New York
3.De Apple Store in New York

Lekkerste ontbijt:
1.New York, de eerste dag bij Blue Fine
2.Schats Bakkery in Mammoth Lake, een met roerei en ham gevulde croissant en heerlijk vers geperste jus d'orange
3.Tucson met een lekker uitgebreid buffet

Minst plezierige belevenis:
1.De vertraging door de gevallen binnenspiegel
2.De vertraging op de heenreis al meteen op Schiphol
3.De ellenlange rij voordat we Amerika eindelijk in mochten

Meeste geld ineens uitgegeven aan:
1.De iPad
2.De helicoptervlucht in Grand Canyon
3.De bustour in New York (maar daar hadden we wel twee dagen plezier van)

Meeste lol om:
1.Broodje roasted turkey (een Turks broodje?)
2.No pets allowed (Mag je hier geen pet op?)
3.De Strawberry Cheesecake (nou, cake, meer cakeje)


Dikste mensen:
1.Een jonge neger bij de Burgerking in Sam Francisco die met één bil al nauwelijks op de stoel paste
2.Een jonge vrouw in het restaurant tijdens ons laatste diner voor wie de stoel ook te klein was
3.Heel erg veel andere Amerikanen