Weer een paradijsje!
Blijf op de hoogte en volg Fred
13 Juni 2016 | Canada, Egmont
Goed gevuld zij we daarna naar de Hertz-vestiging gelopen om onze nieuwe auto op te halen. We zijn door wat andere straten gelopen en kwamen zo door een mooie buurt van Vancouver. Mooie huizen en appartementen, zal wel een aardige duit kosten.
Vanaf vandaag tot onze laatste dag rijden we in een Nissan Merida, een auto die we, volgens mij, in Europa niet kennen. In ieder geval een stuk groter dan de Hyundai Veloster die ons van Calgary naar Jasper bracht. Daarin moesten we een koffer en een handbagagetrolley op de achterbak meenemen. Nu past in ieder geval alles in de kofferbak. En we hebben een navigatiesysteem dat ook Nederlands praat.
Enige probleem is dat ik kennelijk iets niet goed gedaan heb met de afstandsbediening van de portieren en de achterklep en dat we die nu steeds handmatig moeten openen. Maar als dat nou alles is… Wel weer mooi is, dat toen ik vroeg hoe je het beste van de Hertz-vestiging naar het vliegveld gaat, de dame aangaf dat het geen enkel probleem was om de auto op het vliegveld in te leveren en dat kost ook niks extra’s. Daar maken we volgende week dus dankbaar misbruik van.
Met de auto teruggereden naar het hotel en daar de koffers ingeladen. En wie liepen er aan de overkant van de straat langs het hotel? Nee, geen Japanners (die zien we nog genoeg maar geen busladingen vol) maar de Rode Brigade! En toen op weg naar de veerboot. Omdat we erg vroeg waren, zijn we eerst naar het dorpje gereden dat naast de haven van Horseshoebay ligt. Daar even rondgekeken en toen toch maar, ruim op tijd, naar de veerboot. Zoals alles, is het ook daar weer prima geregeld. Bij de kassa leverden we de vouchers in en kregen een bonnetje waarop stond in welke rij we moesten gaan staan. Het ontschepen van al die auto’s en het weer inladen, is een geolied proces en keurig om half 12 vertrok de boot voor een tocht van zo’n drie kwartier naar Langsdale, het begin van wat ze noemen de Sunshine Coast. En inderdaad, in tegenstelling tot de weersvoorspellingen die het hadden over bewolking wat regen, scheen de zon heerlijk. Aan boord hebben we, uit de wind en in de zon, dan ook weer een gezonde hoeveelheid vitamine D opgedaan.
In Langdale weer aan wal en toen doorgereden naar onze bestemming: de West Coast Wilderness Lodge in Egmont. Dat plaasje stel helemaal niks voor: een bezoekerscentrum, 10 huizen (ik rond naar boven af) en een jachthaven annex supermarkt annex liquor store annex benzinepomp. En onze lodge. Hij was nog niet klaar want er was een groot gezelschap vanochtend uitgecheckt die hier een bruiloft hadden gevierd. En eerlijk, is eerlijk, het is een prachtlocatie.
Wel kregen we alvast een rondleiding en maakten we kennis met het restaurant waarvan de kaart in ieder geval er prima uitziet (de gerechten op de kaart, bedoel ik).
En dan het uitzicht. Zowel vanuit het restaurant en het bijbehorende terras maar ook op het balkon van onze lodge hebben we een fantastisch uitzicht. In Morraine Lake was het al geweldig met de bergen tegenover ons maar hier is het misschien nog wel mooier. Hoge heuvels aan de andere kant van het brede water (een inham van de zee tussen het vaste land en Vancouver Island) en een paar eilandjes er in. En het enige dat je hoort, zijn de vogels en af en toe een bootje op het water. Hoe mooi kan het zijn?
Nadat we ons geïnstalleerd hadden, zijn we nog even wat te drinken en te knabbelen gaan halen in de supermarkt annex… en ook nog even doorgereden naar de veerboot die we overmorgen als eerste moeten nemen. Dat wordt waarschijnlijk wel een vroegertje omdat we in ieder geval op tijd in Powell River moeten zijn. Van de vier veerboten die we deze vakantie moeten nemen, is dit de meest mysterieuze. Op de drie anderen hebben we al gereserveerd maar van deze hebben we niets. En bij de vertrekplaats waar we net keken, staat ook geen enkel kantoortje of zo. We kunnen ons niet voorstellen dat we gratis over kunnen maar dat proberen we nog wel uit te zoeken.
Zou dan wel handig zijn als we goed internet hebben maar dat is hier, in de middle of nowhere, wel weer een probleem. Als we al verbinding kunnen krijgen, is het alleen maar in de ruimtes bij de receptie (restaurant en lobby) maar dat bleek vanmiddag al een probleem.
Daarom dit vroege verslag en de laptop mag mee dineren. En dan maar kijken of we het verslag weg kunnen krijgen. Foto’s schieten er daarom dit keer weer bij in, dat lukt zeker niet.
Dus niet verdrietig of teleurgesteld zijn als we even van de radar af zijn; we melden ons dan zo snel mogelijk weer.
Tot dan!
P.S. Net een tweede netwerk hier ontdekt. Razendsnel, dus jullie hoeven het niet zonder ons te doen aan het ontbijt.
-
13 Juni 2016 - 07:35
Sylvia:
Namens Jordi bedankt voor het fijne overnachtingsadres. -
13 Juni 2016 - 08:20
Els:
Geweldig leuk om jullie, met humor geschreven, avonturen te lezen.
Spreek je ook al wat Japans?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley