De Rocky Mountaineer deel 2 (Jasper – Vancouver

Goedemorgen vanuit wereldstad Vancouver!!

Na weer een geweldige dag in de trein, zijn we nu in Vancouver aangekomen, waar we twee nachten blijven.

Vanmorgen was het dus vroeg opstaan in Kamloops maar dat lukte prima.
En met koffers hoefden we niet te zeulen; die bleven lekker op de kamer en gingen apart naar Vancouver.
Ook alle anderen uit het gezelschap stonden keurig op tijd klaar en de oude Gene bracht ons weer netjes naar het station.
Dat was nog wel even grappig want hij reed niet door naar het perron maar parkeerde hem achteruit naast nog een paar bussen. Wat bleek: toen alle bussen gearriveerd waren (en een dame hield dat per mobilofoon in de gaten), kregen de bussen toestemming om achter elkaar naar het perron te rijden.
Alle wagons waren gedraaid dus we reden ook vandaag weer vooruit. En zo zette Gene ons af voor “your mobile home for today”. Daar stonden Michelle en Naomi ons alweer op te wachten en konden we over de rode loper naar onze plaatsen. Cedric was alweer in de keuken bezig. Keurig om 8 uur vertrokken we naar Vancouver. Het was bewolkt en even later regende het ook. Maar veel regen hebben we niet gehad en het weer verdiende vandaag wel een 7. Veel zon dus.

Na de toast met vruchtensap weer genoten van het langstrekkende landschap. Dat was veel afwisselender dan gisteren. Het spoor volgde de Thomson River, een rivier die ons het grootste deel van de reis vergezelde. Soms aardig rustig en soms wild, wat hem op een bepaald traject tot een van de mooiste plekken ter wereld maakt om te raften. Een prachtig traject, veel bochten, waardoor je regelmatig de voorkant van de trein kon zien (hij is nu bijna 2 keer zo lang omdat ook de trein uit Banff er aan is gekoppeld en wij bijna achteraan zitten) en met regelmaat een kortere of langere tunnel. Onderweg ook met regelmaat een osprey gezien, ofwel een visarend. Flinke jongens en er zaten er zelfs twee op twee palen naast elkaar naar de langsrijdende trein te kijken.
Ook hoorden we het verhaal van “the naked farmer”, een boer die jaren geleden een stuk land kocht naast de spoorlijn. Daar bouwde hij een boerderij niet zo ver van de spoorlijn af en werd vervolgens kwaad dat de treinen zoveel lawaai maakten. In eerste instantie reageerde hij zijn boosheid af door op de treinen te schieten maar later dacht hij te shockeren door dan in zijn nakie langs de spoorlijn te gaan staan. Naomi vertelde het verhaal en ze vertelde dat zij de boer in ieder geval nog nooit naakt had gezien. Klonk er wat spijt in haar stem of verbeeldde ik me dat?

Ook grappig is dat er dit deel van Canada twee spoorwegmaatschappijen zijn: Canada National en Canadian Pacific die beide hun eigen spoorwegnet hebben. Sommige delen gebruiken ze wel samen maar een groot deel niet. En daardoor heb je de situatie bij Cisco Crossing dat de ene maatschappij de rivier oversteekt van de linker naar de rechter over en honderd meter verder de andere van de rechter naar de linker oever. En dus twee spoorbruggen. Bijzonder om te zien.

Op een gegeven moment komt de Thompson River samen bij de Fraser River en die loopt door tot Vancouver. De Thompson River is een rivier met mooi groenig water, de Fraser River bevat veel mineralen en is daardoor wittig. En dat water vermengt zich niet zo heel snel dus je ziet beide kleuren nog een tijd terug in het water.

Ook vandaag weer prima ontbeten, gesnackt en geluncht. Net als gisteren hebben we het diner daarom vandaag maar overgeslagen. O nee, niet helemaal. Als een soort van afscheidscadeautje kregen we allemaal nog een heerlijke koek mee en die hebben we op onze kamer maar soldaat gemaakt met een kop koffie.

Om ongeveer 6 uur reden we het station van de Rocky Mountaineer binnen in Vancouver, opgewacht door een groep medewerkers die ons stonden toe te zwaaien als welkom.
Met een welgemeende knuffel hebben we afscheid genomen van Michelle en Naomi en daarna naar het stationsgebouw. En ja hoor, alle koffers van de passagiers die niet door gingen naar een van de hotels waarmee Rocky Mountaineer samenwerkt (die koffers staan voor die passagiers alweer op hun kamer), stonden keurig klaar voor een ieder op een bagagewagentje. En op weg naar de taxi’s kregen we een flesje water. Echt, service schrijven ze hier met hele vette hoofdletters. En die houdt pas op als je in de taxi zit.

Die bracht ons naar ons hotel (kleine vergissing van de chauffeur; hij zette ons bijna bij het verkeerde hotel af maar herstelde dat keurig en met excuses). Ons hotel, het Listel Hotel, zit in Robson Street, volgens reisgidsen dè winkelstraat van Vancouver. En naast winkels barst het er werkelijk van de restaurantjes en koffietenten.
Nadat we ons geïnstalleerd hadden in dit uiterst kunstzinnige hotel (op alle kamers hangt originele kunst en ook in de gangen staat van alles, erg leuk) zijn we wat gaan wandelen. We zitten niet ver af van Stanley Park, een enorm park dat aan zee grenst en daar willen we morgen op de fiets naar toe. De fietsverhuur (aanbevolen door Jan Doets en met prima commentaren op Tripadvisor) hebben we al gevonden dus dat wordt morgen een makkie. Ook staat een bezoek aan Fly over Canada op het programma, film waarbij het is of je vliegt (dus je stoelen bewegen en zo), dus ik ben benieuwd of ik er groen uit kom.

Maar dat lezen jullie morgen.