Een hele klim

Een hele klim

Wat een prachtig land is dit!!!
Zo, dat moest er even uit.
Wat een geweldige mooie dag hebben we gehad en niet alleen omdat het prachtig weer was. Wel af en toe een fris windje maar prima om actief te zijn.

Maar we begonnen de dag weer op tijd en met een uitgebreid en lekker ontbijt.
Daarna de spullen ingepakt, auto ingeladen en op weg naar Lake Louise. Dat was maar een ritje van zo’n 70 km, grotendeels over een prima snelweg.

Onderweg nog een fotomomentje op een plek met prachtig uitzicht op bergen en een tamelijk wilde rivier.
Toen even later een bus het parkeerterrein op reed en de deur openging, zijn wij maar weer verder gereden. Ja hoor, Japanners! Veel foto’s van de bergen maar vooral van elkaar voor de bergen.
Lake Louise is een meer, zoals jullie zullen begrijpen, dat gevoed wordt door een gletsjer. Er omheen liggen wat kleinere meren. Nou, eromheen… eigenlijk erboven.

Nadat we de auto geparkeerd hadden op een parkeerterrein met ontzettend veel campers, eerst ons vergaapt aan het mooie meer. Groenblauw helder water. We waren niet de enigen. Zelfs een bruidspaar liet zich fotograferen met de bergen en het meer als achtergrond.

We besloten een wandeling te maken en konden kiezen: 6 km enkele reis naar een theehuis met nauwelijks hoogteverschil of 3,4 km met een hoogteverschil van 350 meter. Ook enkele reis en ook naar een theehuis. Omdat ik me niet wilde laten kennen (en mijn wandelschoenen aan had), koos ik voor de laatste. Dat betekende dus constant omhoog; er zat werkelijk geen vlak stukje bij maar het pad was prima begaanbaar.

Het was pittig maar de beloning boven maakte veel goed: koffie! En een adembenemend uitzicht aan weer een meer, Lake Agnes. En vlak onder de top nog Mirror Lake, een klein meer waarin de berg op de achtergrond zich spiegelde.

Boven in het theehuis dus koffie en soep genuttigd. We hadden geluk want het was dit jaar voor het eerst open. Ik moet er toch niet aan denken dat je boven komt na anderhalf uur en een dichte tent aantreft. Het personeel moest er ook nog inkomen maar dat hebben we ze graag vergeven.
We vroegen ons af hoe dat theehuis nou zijn voorraden boven krijgt, want er was dus maar 1 pad en dat was niet begaanbaar voor welk voertuig dan ook. Even gevraagd aan een van die supervriendelijke en goedlachse serveersters en het bleek dat ze dat dus gewoon op hun rug meenemen (“Good for the muscles”) en met regelmaat zet een helikopter vlakbij ook de nodige voorraad af (en hoeft er niet gesjouwd te worden, dus “Christmas for us”).

Ook nog een bergmarmot en de nodige squirrels (eekhoorns dus) gespot dus we leren de fauna aardig kennen hier. Dat brengt me gelijk op de reacties op onze vraag van gisteren: was het nou een hert of een eland.? Dank voor de reacties en het is dus een eland. Leerzame vakantie dus.
De terugweg deden we in bijna de helft van de tijd. En het bleek bergopwaarts een stuk drukker dan toen wij er vanmorgen tegenop klauterden. Ben wel benieuwd hoe sommigen boven gekomen zijn of waar ze tot de ontdekking kwamen dat dit soort activiteiten niet aan hen besteed was.

Inmiddels was het half twee en zijn we naar ons volgende hotel gereden: de Moraine Lake Lodge aan het gelijknamige meer.
Eerst een eindje terug gereden en toen de 11 km lange Moraine Lake Road op.
Prachtige weg door dennenbossen en mooie vergezichten. En aan het eind een grote, volle parkeerplaats. Maar ook de inrit naar de Lodge met een gastenparkeerplaats, dus we staan eerste klas, vooraan.

Onze kamer was nog niet klaar, dus even naar het meer gewandeld nadat we nog een rondleiding door de lodge hadden gehad. Mooi, veel hout, koppen van beren, elanden, nog meer wild en houten ski’s aan de wand. Goede service, iedere dag van 3 tot 5 gratis koffie met koeken voor de gasten.

Om drie uur werden we naar onze kamer gebracht. Dat is meer een twee onder een kap huisje, ook volledig hout, open haard (goed afgeschermd) en een uitzicht zo mooi!!

Een groot raam voor de zithoek en daar achter het meer en de kolossale bergwand aan de andere kant. Wow, daar word je echt even stil van.
En er stond een fles heerlijke rode wijn voor ons klaar. Leven als God in Canada dus.

Na een half uurtje werd er geklopt en stond er een van de dames van de receptie voor de deur met de mededeling dat we van half 5 tot half 6 geen stroom zouden hebben. Ze wekken hier hun eigen stroom op met twee aggregaten en er waren problemen met een ervan. En om dat te verhelpen moest ook de andere even uitgeschakeld worden. Maar dat is allemaal verholpen.

Vanmiddag nog een korte wandeling langs het meer gemaakt en aangeschoven bij het koffie-uurtje en om 7 uur aan tafel in het prima restaurant van de lodge.
Heerlijk gegeten en een prima wit wijntje van het huis See Ya Later. Echt waar en het verhaal dat de gastvrouw er bij vertelde was dat de wijnboer in British Columbia zich, naar het oordeel van zijn vrouw, meer met de wijn dan met haar bezighield en zij hem voor de keuze stelde: de wijn er uit of ik. Nou, daar hoefde die man dus kennelijk niet lang over na te denken.

En nu zitten we heerlijk voor de open haard. En net nog een konijn gespot. Die kan ook op de lijst.

Morgen gaan we in ieder geval een wandeling maken onder leiding van een gids hier vanuit de lodge.

Overigens hebben we hier wel internet maar ook niet van de snelste soort dus foto’s bij het verslag gaat vandaag helaas niet lukken. En omdat we hier morgen ook nog zijn, zullen jullie nog even geduld moeten hebben. Maar we maken het goed.
En nog mijn excuses voor de taal- en tikfouten van gisteren. Marja