Hoeveel paradijsjes zijn hier?

Vanmorgen vroeg op en helaas regende het bij het afscheid van paradijsje nummer 2.
Alles ingeladen en we waren zelfs te vroeg voor het uitchecken, de receptie was nog niet eens open. Klokslag half 8 wel en we waren de eersten die konden uitchecken en afrekenen. In een kwartiertje zijn we in de stromende regen naar Earls Cove gereden, de vertrekplaats van onze eerste veerboot van vandaag. Die ging om 5 voor half 9 en we wilden vooral op tijd zijn om niet het risico te lopen dat de boot vol zou zijn.
Nou, dat hadden we goed bekeken. Er gingen, naast onze auto, maar liefst 7 auto’s mee naar de overkant, Salterey Bay. Ofwel, er zal voor BC Ferries op dit tochtje waarschijnlijk geld bijgelegd zijn. O nee, maakt niet uit, het was een gratis overtocht.

Wel was het al vanaf het moment dat we aansloten in de rij, weer droog.
Aan de andere kant, na drie kwartier op het o zo rustige water te hebben gevaren, reden we met een flauw zonnetje de boot af op weg naar Powell River, waar we de volgende boot moesten nemen (om 10 voor 12) naar Comox op Vancouver Island.
Dat was nog geen half uurtje rijden en we hadden dus tijd genoeg om het plaatsje even met een bezoekje te vereren. Veel stelde het niet voor (het plaatsje) maar we vonden wel een prima tentje om alsnog te ontbijten want dat was er bij ingeschoten.
Ook even via Facetime bijgepraat met Lianne en op Facebook ontdekt dat buurman Mark een foto had geplaatst van het regenwater dat onder zijn voordeur naar binnen liep. Het was dus noodweer geweest in Amersfoort en daarom buurvrouw Sanne maar even ge-appt met de vraag of we ons zorgen moesten maken. Zij was aan het werk maar enkele uren later (dat lag niet aan haar maar aan het feit dat wij in die tussentijd geen bereik meer hadden) kregen we de geruststellende mededeling dat er niet zo heel veel aan de hand was. Beetje natte mat, het had gestortregend en het water was onder de deur doorgeslagen. Nou waren we er toch niet voor teruggekomen, maar toch goed om te weten en via de app Tim even gevraagd of hij er morgen even naar wil kijken.

In een heerlijk zonnetje gewacht tot de boot vanuit Comox had aangelegd en uitgeladen en toen mochten wij als een van de eersten de boot op.
Deze tocht duurde zo’n 5 kwartier en ging weer over een heerlijk rustig zeetje. Het begint er op te lijken dat ik de zeeziektepilletjes van de week voor niets heb gekocht. Maar niet te vroeg juichen, we hebben nog een overtocht te gaan (zondag van Victoria naar Vancouver) en we gaan donderdag en zaterdag nog met een Zodiac (zo’n grote rubberboot) de zee op om beren en walvissen te spotten. En dat wordt andere koek.

Vanaf de boot zijn we vlot naar onze bestemming van vandaag gereden, het Tigh-Na-Mara Seaside Resort in Parksville, aan de oostkust van Vancouver Island.
Ons om half 3 gemeld bij de receptie en onze kamer was al klaar. We reden naar een klein complex met zo’n 9 appartementen. Het ziet er niet alleen gloednieuw uit maar het ruikt ook zo. En toen we de deur van ons appartement op de tweede verdieping open deden en naar binnen stapten… Wow!!!
Moraine Lake was prachtig, eergisteren en gisteren hebben we genoten in West Coast Wilderness Lodge in Egmont maar dit slaat alles.
Groot! Een grote leefruimte met eettafel en vier stoelen, prachtige open keuken die van alle gemakken voorzien is, 2-zits en 3-zitsbank, open haard, grote slaapkamer met een enorm bed en heel mooie badkamer. Balkon en een uitzicht! Over de zee tussen Vancouver Island en het vaste land. We zitten nagenoeg op dezelfde hoogte als gisteren en kunnen de kust aan de overkant zien met nog een paar eilandjes er tussen. Echt geweldig en mooier gaan we het zeker niet meer krijgen. In Tofino, waar we morgen heen gaan, kijken we op het regenwoud en de hotels in Victoria en Vancouver (dat we al kennen) liggen midden in de stad.
Natuurlijk hebben we ook hier te maken met eb en vloed en volgens de reisgids trekt de zee zich hier bij eb een geweldig eind terug. En om 8 uur vanavond is het eb, dus dat gaan we meemaken.

Omdat we hier dus een volledig ingerichte keuken hebben, hebben we besloten om zelf maar eten te gaan halen, zowel voor vanavond als het ontbijt voor morgenochtend.
Daarom zijn we vanmiddag nog naar het stadje Nanaimo gereden. Niet omdat ze daar zulk ander eten zullen hebben in de supermarkt dan in Parksville maar wel omdat ze er een Nissan-dealer hebben. En ik ben het gezeur met die afstandsbediening van de deuren een beetje zat. Misschien kunnen ze het opnieuw programmeren of zoiets.

De dealer hadden we snel gevonden en zij dachten de oplossing ook snel te hebben: nieuwe batterijtjes. Nou hebben we twee afstandsbedieningen en die doen het dus allebei niet. Ja, dat is wel vreemd. Dus in een van beide een nieuw batterijtje gezet en…. niks. Dat vonden zelfs de specialisten wel raar want starten doet ie wel en dat doe je met een startknop. Apparaatje erbij en he, de afstandsbediening geeft wel signaal af. Nog eens kijken en nog eens zoeken maar uiteindelijk hebben we hen achtergelaten met een probleem waar ze nog nooit eerder tegenaan zijn gelopen. Dus we moeten het nog een kleine week met de sleutel doen en verder alles met de hand open en dicht. Het is niet anders.

In een supermarkt pizza, broodjes en beleg gekocht en in een liqourstore een fles wijn.
Dat wordt dus een rustig diner voor twee vanavond. Wel zo gezellig en zeker zo goedkoop.

Eerst nog een half uurtje over het strand gewandeld en daarna de pizza in de oven geschoven.
En nu het verslag maken en Marja leest en lekker de open haard aan.

Wie doet ons wat in paradijsje nummer 3!!