Vancouver verkend

Vanmorgen werden we voor het eerst wakker met regen. Dus het bordje “Niet storen” maar dan in het Engels natuurlijk op de deur en ons nog eens lekker omgedraaid.

Maar uiteindelijk vonden we dat ook wel een beetje zonde, dus opgestaan en de deur uit voor het ontbijt.

Dat vonden we een straat verder bij een mooie bakkerij. Daar niet alleen een keur aan lekker ontbijtbroodjes (en prima koffie) maar er lag ook heerlijk gebak in de vitrine en taarten, tot Dutch applepie aan toe. Wij hebben ons beperkt tot een ontbijt en het gebak laten liggen, al koste dat wat moeite.

Daarna gewandeld naar de fietsverhuur die we gisteren al hadden ontdekt.
Twee prima Giant mountainbikes, goed afgesteld, helm erbij en een slot. En we konden 6 uur lang ons gang gaan.

Daar hebben we dan ook goed gebruik van gemaakt.
Eerst het nabijgelegen Stanley Park rondgereden. Dat is ruim 7 km over een prachtig fietspad. Dat hebben ze hier prima geregeld: fietspad en voetpad gescheiden. Wel oppassen, want niet iedereen snapt dat als op het ene pad een fiets getekend staat en op het andere een wandelaar, dat je dan als wandelaar ook op dat wandelpad moet lopen. Vooral Japanners (daar zijn ze weer!) hebben daar moeite mee. Net zoveel moeite trouwens als met fietsen. Je krijgt bijna de indruk dat ze voor het eerst op een fiets zitten. Zwalkend van links naar rechts en als je ze met je bel waarschuwt , willen ze je rechts voorbij laten. Gelukkig maar dat wij Nederlanders zeer bedreven fietsers zijn, want anders was het leed niet te overzien.
Je kunt op de fiets, als je het park rond wil rijden, alleen maar tegen de klok in. Eenrichtingsverkeer dus en dat is wel zo veilig. Sommige stukken zijn aan de smalle kant en soms een onoverzichtelijke bocht. Stel je voor dat je daar een Japanner tegemoet komt.

Nadat we het hele park rondgereden waren, zijn we langs de haven naar FlyOver Canada gefietst. Eerst nog even gekeken naar de opstijgende en landende watervliegtuigen waarmee je een rondvlucht boven Vancouver kunt maken.
We hadden uit de verte al een paar cruiseschepen zien liggen en toen we een bocht omgingen lag daar ineens de Nieuw Amsterdam voor ons.
Even gestopt voor een fotomomentje en we stopten naast een man en vrouw van wie de man een jack van Vaessen Pioniers droeg, de hoofdklasse honkbalclub uit Hoofddorp.
Dus ik gelijk in het Nederlands tegen hen praten en dat leek ze nog niet eens te verbazen tot ik vroeg of ze uit Hoofddorp kwamen. Die vrouw viel bijna van haar fiets van verbazing. Hoe ik dat zag? Toen ik op het jack wees, viel het kwartje maar ze was wel verbaasd en vroeg of ik Pioniers dan kende. Dus even uitgelegd dat ik ze tijdens een seizoen met regelmaat als scorer tegen kwam. En de man bleek Peter Barendse te zijn, de assistent-coach van het eerste die dit jaar na 15 jaar is gestopt. En dus op vakantie kan tijdens het seizoen. Ik zag wel wat bekends maar eigenlijk ken ik hem alleen in honkbalpak met honkbalpet en niet op een fiets in Vancouver met een fietshelm op.
It’s a small world, zeggen ze hier.

Daarna dus door naar FlyOver Canada. Ik was er wel een beetje huiverig voor maar toen er een groep naar buiten kwam, zag ik niemand die groen zag. Wel een meisje die heel wit was, maar ik neem aan dat zij dat al was voor ze er in ging.
En eerlijk is eerlijk, ik heb het met verve overleefd.
Eerst kwamen we in een ruimte waar een film werd vertoond met wat beelden waar ik eerlijk gezegd geen chocola van kon maken. Het ging over Canada, de beelden waren mooi maar wat de diepere betekenis er achter was, geen idee.

Toen door naar een tweede ruimte. Daar kregen we via een scherm de veiligheidsinstructie. Riem vast, tassen (en wij dus de helmen) in een bak onder je stoel, kinderen een extra veiligheidsgordel tussen hun benen… Zou het dan toch heftig worden?
Nee, dat viel heel erg mee. Nadat het licht uit ging, klapte het hek voor ons weg en verdween onder ons. We kregen het gevoel in de lucht te hangen en dat was natuurlijk ook de bedoeling. Daarna een spectaculaire film waarin we als het ware over Canada vlogen. Ging je door de wolken, dan voelde je de vochtigheid ook echt. Stijgen, dalen, scherpe bochten naar links en rechts, maar het deed me niets. Lichamelijk dan. Ik denk dan ook dat niet alleen de banken waarop we zaten bewogen maar ook het scherm zelf. Want ik werd toch echt niet zo opzij gedrukt als de film je wilde doen geloven. Gelukkig ook maar.

Na de film een broodje gegeten en wat gedronken en toen weer op de fiets.
Als je ooit in Vancouver komt, verken het dan per fiets. Het is een wereldstad (2 miljoen inwoners) maar ontzettend fietsvriendelijk. Afgesloten fietspaden door de drukste straten. Veilig en rustig. Zo hebben we het centrum doorkruist en een lange tocht gemaakt langs de Seaside. Langs de haven, over de rivier en uiteindelijk weer richting Stanley Park. En onderweg wachtte ons nog een verrassing. Het werd ineens heel druk met wandelaars en we vroegen ons al af waar die op af gingen. Nou, die keken naar de World Naked Bike Run. We hebben het even gezocht op Facebook en daar hebben ze het over duizenden deelnemers maar meer dan 100 bloteriken op de fiets waren het niet. En ze waren ook niet allemaal naakt. En waarom ze het deden, geen idee. We zijn er een stukje achteraan gereden (we moesten toch die kant op) maar op een gegeven moment gingen ze de stad in en hadden we weer vrij baan.

We zijn toen weer naar Stanley Park gereden en dat dwars doorkruist zodat we langs Beaver Lake kwamen. Een meer, bijna volledig bedekt met waterlelies en de bedoeling is daar weer een grote beverpopulatie te krijgen.
En toen de fietsen weer ingeleverd, een prachtige indruk van deze leuke stad rijker.

Vanavond ook nog gewandeld naar het kantoor van Hertz waar we morgen onze auto moeten ophalen om te kijken hoe ver dat nou is. Minuutje of 20 lopen dus dat wordt vroeg opstaan, ontbijtje scoren, auto ophalen, terug naar het hotel om de koffers op te halen en dan op weg naar de eerste veerboot. Daarmee maken we een overtocht richting Egmont waar we twee nachten in een, naar het schijnt zeer romantisch, hotel gaan verblijven.

En hoe dat gaat en of dat zo is, horen jullie morgen. O ja, ik heb nog wel pilletjes tegen zeeziekte gekocht. Vandaag had ik ze niet nodig maar de overtocht morgen duurt 50 minuten en wie weet…