Een hert op ons pad. Of een eland?

Vandaag op tijd opgestaan (8 uur is op tijd, toch?) en genoten van een uitgebreid ontbijt.

Daardoor vroeg in de auto op weg naar Tunnel Mountain, een berg van zo’n 1.600 meter, hier vlakbij.
Vanaf een parkeerplaats loopt daar een wandelpad naar de top en volgens de boeken moet je er kunnen genieten van mooie uitzichten.

En dat was niets teveel gezegd.
Bij de start van het pad naar boven stonden enkele informatieboren en ook een waarschuwingsbord. In het gebied komen elanden (een ‘elk’ is volgens ons Engels voor eland) voor en in deze tijd hebben die soms ook kalfjes bij zich. Dus wees voorzichtig want dan kunnen we wat agressief zijn, blijf op afstand en zo nog wat raadgevingen.
Een man die net naar beneden gekomen was, vertelde dat er vlak onder de top een staat.
Dus wij nieuwsgierig naar boven in de hoop die dan nog te zien.
Mooi pad, soms wat steiler maar steeds prima begaanbaar.

Op een gegeven moment kwamen we bij een open stuk en daar vertelden twee dames ons dat er inderdaad een eland stond. Zonder kalfje maar hij versperde het pad. En ja hoor, daar stond hij. Nou vond ik het meer een hert dan een eland maar dat mocht de pret niet drukken. En oordeel aan de hand van de foto bij dit verslag maar wat jullie er van vinden. Hert of eland?

Het beest bleef rustig staan, poseerde bevallig voor de foto’s die we maakten en wekte geen moment de indruk ook maar een greintje agressie te kennen. Toch maar op en afstandje gepasseerd en onze weg naar de top vervolgd.

Van die uitzichten die ons in het vooruit gesteld waren, was geen letter gelogen. Prachtig, zowel aan de ene kant van de berg op Banff en omgeving als aan de andere kant.

Diep beneden ons nog een prachtige golfbaan. Bovenop een tijdje gerust en genoten van de rust en het uitzicht. Wel werd het steeds drukker op de berg.
Terug langs dezelfde weg (er was ook geen andere) en dan ging aanmerkelijk sneller.
Inmiddels kwamen we ook weer de nodige Japanners tegen.

Beneden in de auto gestapt en op weg naar ons tweede doel van vandaag: Lake Minnewanka., hier ook niet ver vandaan. Een prachtig meer, omgeven door de hoge bergen waarop nog genoeg sneeuw te zien is. Je ziet hier ook mensen met ski’s lopen (weliswaar in korte broek, dus misschien hebben ze ze net opgehaald na een servicebeurt. Wat gewandeld en een praatje gemaakt met een loodgieter die bezig was in een sanitairgebouw. Aanleiding was het schattige puppie dat hij mee naar zijn werk had, een soort husky maar dan een slag kleiner. De man bleek van Duitse komaf en woonde hier nu 35 jaar. Kende Nederland wel want hij had als Canadees militair 2 keer de Nijmeegse vierdaagse gelopen. Ik weet niet of het met zijn militaire carrière te maken had, maar het hondje heet Sergeant.

L
Bordjes maakten ons er wel op attent dat we inmiddels in het domein van de beren liepen en dat we vooral op moesten passen en geen etenswaren achterlaten, anders dan ik speciale afvalbakken die overal staan opgesteld.
Langs het meer teruggereden naar het hotel, onderweg nog even op een mooi punt uitgestapt (tot er een bus met Japanners stopte) en in de bar van het hotel geluncht met een heerlijke hartige taart.
De middag luierend doorgebracht en aan het eind op zoek naar een eetgelegenheid. Die zijn hier trouwens genoeg.

We kozen voor The Old Spaghetti Factory. Volgens Tripadvisor een prima keus.
Geloof ik graag want het was druk en we moesten 15 tot 20 minuten wachten. Maar toen we uiteindelijk zo’n half uurtje hadden gewacht, mensen die na ons kwamen al naar een tafeltje hadden zien gaan en niemand zich kennelijk om ons bekommerde, bleek dat ik toch wel een zoon van mijn vader ben. Dus opgestapt en een andere gelegenheid gezocht.

Die vonden we een eindje verder in de hoofdstraat, ook een Italiaans restaurant.
De spaghetti voor Marja en de ravioli voor mij smaakten prima.

Terug op de kamer weer gelezen (Marja kan dat met haar ogen dicht, bleek vanavond) en het verslag gemaakt.

Op mijn iPhone heb ik een app die waakt over mijn gezondheid (nou ja, in ieder geval mijn bewegingen kan registreren). Behalve de kleine 13.000 stappen die ik vandaag heb gemaakt, goed voor bijna 10 km, blijk ik ook een hoogte te hebben overwonnen van 64 verdiepingen! Of 32 naar boven en 32 naar beneden, maar ik vind het een dusdanige prestatie dat ik jullie die niet wil onthouden. En ik beloof dat dit de eerste en enige keer is dat ik jullie met dit soort feitjes vermoei.

Morgen afscheid van Banff en gaan we voor twee nachten naar Morraine Lake.
Dat schijnt een van de mooiste meren van Canada te zijn en ook dat geloof ik op voorhand. Wat een prachtig land is dit!

Tot morgen.